Image by .ash via FlickrΔιαχρονική αξία και για τις διακοπές – µε τα πολλά πρόσωπα – ικανοποιεί όλες τις «φυλές» των ταξιδιωτών και σας προσκαλεί! Οανεµόµυλος της Παροικιάς είναι η πρώτη εικόνα στο λιµάνι αλλά όχι και η µοναδική. Η Παροικιά και η Νάουσα είναι το αιώνιο – και αδικαιολόγητο – δίληµµα, οι δεκάδες παραλίες και ο βραχνάς της επιλογής, τα χωριάτης ενδοχώρας που παραµένουν ο κρυµµένος θησαυρός της. Και ο καθείς κρατάει την εικόνα που θέλει απ’ το κυκλαδονήσι του ξακουστού µαρµάρου, των εξοχικών και των συγκροτηµάτων κατοικιών, που τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφυτρώσει κατά εκατοντάδες, αλλά και την εικόνα των πιο ανόθευτων όψεων. Η Πάρος, λοιπόν...
Η Πάρος των κλασικών αξιοθέατων. Της Εκατονταπυλιανής ή Καταπολιανής, του τρίτου σπουδαιότερου παλαιοχριστιανικού µνηµείου στην Ελλάδα, το οποίο «υψώνεται κοντά στη θάλασσα και µέσα στο γαλάζιο τ’ ουρανού σαν κατάλευκο αραβικό ανάκτορο» όπως έγραφε ο Κώστας Ουράνης στα «Ταξίδια» του – και από τότε λίγα έχουν αλλάξει.
Το Κάστρο της Παροικιάς πίσω από τον τουριστικό µανδύα και ανάµεσα στα λευκά σπίτια του οικισµού µε τον Αγιο Κωνσταντίνο µε τους λιτούς κίονες,οι οποίοι πατούν σε βάσεις, καταλήγουν σε τόξα και δηµιουργούν ένα στεγασµένο προαύλιο – θέση για ένα µαγικό ηλιοβασίλεµα.
Image by babasteve via Flickr Της Νάουσας µετις βάρκες, ταδίχτυα, τα µπαράκια και τα ουζερί – κάποτε ήταν αποθήκες των ψαράδων για τον φηµισµένο αλιευτικό στόλο του νησιού –, τα οποία παρατάσσονται κυκλικά στο µαγικό λιµανάκι σαν σκηνικό θεάτρου, µε τις µουσικές που δυναµώνουν το βράδυ, τα τσουγκρίσµατα των ποτηριών και τα γέλια. Αλλά και του πιο ήσυχου ποτού στα ψαγµένα µπαράκια του πίσω λιµανιού του Αγίου ∆ηµητρίου. Των χωριών που στολίζουν την ενδοχώρα της και επιµένουν στουςδικούς τους ρυθµούς, όπως ο Πρόδροµος µε την οχυρωµατική πολεοδοµίακαι τον cultΤσιτσάνη µε το τζουκ µποξ και τηρεβιθάδα και η Μάρπησσα µε τις παλιές εκκλησίες και τα στενά δροµάκια µε τα σκαλοπάτια. Αλλά και οι Λεύκες του ασβέστη, του µαρµάρου και του χιλιόχρονου – και στρωµένου µε µεγάλες πλάκες από µάρµαρο – Βυζαντινού Μονοπατιού που θα σας βγάλει στον Πρόδροµο την ιδανική ώρα του σούρουπου. Μα και το χαµηλών τόνων χωριό Κώστος µε τον Αγιο Παντελεήµονα και την Αγία Μαρίνα και η κοιλάδα των Ψυχοπιανών µε τις πεταλούδες και τη ζεν αίσθηση. Η Πάρος, λοιπόν, των δεκάδων ξενοδοχείων και πανσιόν, των γκουρµέ εστιατορίων όπως του Χρήστου στη Νάουσα, το προσεγµένο «Tamarisco» της Παροικιάς, αλλά και των ταβερνών όπως της Χαρούλας στη Μάρπησσα και του Κατσουνά στη Σάντα Μαρία, των θρυλικών µπαρ όπως του «Πειρατή» και του πρωινού καφέ στο πλακόστρωτο της Παροικιάς ή στην «Πεζούλα της Λιχουδιάς» στις Λεύκες.
Image via WikipediaΚαι πάνω απ’ όλα η Πάρος της µακραίω νης κατοίκησης, των µπλεγµένων αρµονικά πολιτισµών, του ιερού του Απόλλωνα και της Αρτέµιδος στο ενεργειακό ∆ήλιον – που κοιτάει προς τη ∆ήλο και το αεράκι εδώισούται µε πολλές ψυχαναλύσεις –, η Πάρος των µοναστηριών και τωνµουσείων (όπως το χειροποίητο του Μπενέτου Σκιάδα µε τις απίθανες µινιατούρες έξω απ’ την Αλυκή). Η Πάρος τωνταχύπλοων και του Pounta Beach, των κοσµικών και των οικογενειών, των περιηγητών και του Σαββατοκύριακου. Η Πάρος του Πάσχα (τώρα), του αθάνατου ελληνικού καλοκαιριού (σε λίγο)αλλά και όλων των εποχών (πάντα).
TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!