Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Κούβα- Ζήστε στους ρυθμούς της


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΗ ΜΙΖΑΡΑ
ΦΩΤ.: ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΙΖΑΡΑ
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε τέτοια λατρεία για την Κούβα. Εκεί, βρίσκει κανείς ό,τι θελήσει – ή έτσι λένε. Το όνομά της προσωποποιεί για άλλους τη Μέκκα της μουσικής, για άλλους το ιδανικό επαναστατικό προσκύνημα, για άλλους τον ιδανικό προορισμό για μελέτη της αποικιακής αρχιτεκτονικής, και αυτή η λίστα συνεχίζεται... με κυνηγούς εξωτικών εικόνων, γευσιγνώστες με θέμα το ρούμι, απλούς θνητούς που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι Αμερικανοί έχουν τόσα χρόνια τα νεύρα τους με τον Κάστρο, συλλέκτες παλιών αυτοκινήτων, συλλέκτες πούρων, συλλέκτες ερωτισμού, παθιασμένους με τον Τσε, που γενικά… πραγματοποιούν, εν είδει προσκυνήματος, επίσκεψη στην αποκαλούμενη και «ταξιδιωτικό κουτί της Πανδώρας», Κούβα.
Παρότι γεωγραφικά εντάσσεται στην τροπική ζώνη, οι θαλάσσιοι άνεμοι χαρίζουν στο νησί της Κούβας ένα εύκρατο και ισορροπημένο κλίμα. Αποτελώντας την πολυπληθέστερη χώρα στην Καραϊβική, με έντονα τα σημάδια της ισπανικής αποικιοκρατίας, της μεταφοράς σκλάβων από την Αφρική αλλά και της γειτνίασης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κούβα βρίσκεται σήμερα, μετά την παραίτηση του Φιντέλ και την επίσημη ανάληψη της προεδρίας από τον αδερφό του Ραούλ, σε περίοδο μεταρρυθμίσεων. Πριν από έναν χρόνο, ο νέος πρόεδρος ανακοίνωσε μερική άρση στους περιορισμούς που είχε επιβάλει ο αδελφός του, Φιντέλ, στις ξενόφερτες πολυτέλειες, σε μια προσπάθεια να διαφυλάξει την οικονομική ισότητα στην κομουνιστική χώρα. Έτσι, χιλιάδες Κουβανοί έσπευσαν να αποκτήσουν για πρώτη φορά νόμιμα κινητά τηλέφωνα και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Ακόμη πιο πρόσφατα, η ανακοίνωση από τον πρόεδρο των Η.Π.Α. για χαλάρωση των περιορισμών στις μετακινήσεις και στα εμβάσματα που στέλνουν στην πατρίδα τους οι Κουβανοαμερικανοί άνοιξε τον δρόμο στη λειτουργία σε αμερικανικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών στο νησί, βάζοντας για ακόμη μια φορά την Κούβα στα διεθνή πρωτοσέλιδα.
Άλλες αφορμές για δημοσιότητα έχουν δοθεί χάρη στο λογοτεχνικό έργο των Στέφεν Κρέιν και Έρνεστ Χέμινγουεϊ, στα σπορ, όπως το μπέιζμπολ, το βόλεϊ, ο στίβος και το μποξ, αλλά και στην πλούσια μουσική παράδοση της Κούβας, που είναι ίσως και η πιο γνωστή πτυχή της κουλτούρας της. ΄Κύριο είδος της είναι το σον, η βάση για τις άλλες μουσικές φόρμες, όπως η σάλσα, η ρούμπα και το μάμπο. Τα διάσημα «κουβανέζικα», τα οποία, σημειωτέον, ακούγονται σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, είναι και από τις πιο σημαντικές αφορμές για επίσκεψη στην Κούβα.
Η δεύτερη πιο σημαντική «ατραξιόν» – όσο κι αν αυτό δεν είναι δόκιμο να γράφεται – είναι το... πολίτευμα, η Δημοκρατία της Κούβας, που βάσει του συντάγματος ορίζεται ως σοσιαλιστικό κράτος βασισμένο στις αρχές του Χοσέ Μαρτί και στις πολιτικές ιδέες των Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν και το οποίο της έχει κοστίσει ένα 49χρονο εμπάργκο από τις Η.Π.Α. αλλά και πολλές πολλές περιπέτειες. Σήμερα, οι διεθνείς αναλυτές προβλέπουν ότι θα υπάρξουν, και πρέπει να υπάρξουν, σημαντικές αλλαγές μέσα στην επόμενη δεκαετία στις σχέσεις ανάμεσα στην Κούβα και στις Η.Π.Α. Η υποστήριξη τέτοιου είδους προτάσεων αυξάνεται τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στη Λατινική Αμερική. Μια νέα γενιά κουβανοαμερικανών ηγετών, που απορρίπτουν τις σκληροπυρηνικές θέσεις, κάνουν ήδη ό,τι μπορούν…, ενώ και οι λατινοαμερικάνοι ηγέτες συνάδουν, έχοντας εκφράσει την επιθυμία τους να αρθεί το αμερικανικό εμπορικό εμπάργκο προς την Κούβα. Από την άλλη μεριά, ο Ραούλ Κάστρο έχει ήδη προβεί σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις, χωρίς, όμως, να μπορέσει να βελτιώσει, προς το παρόν, την ποιότητα ζωής των Κουβανών.
H Αβάνα ή, όπως την ονόμαζαν παλιότερα, San Cristοbal de La Habana, είναι η πρωτεύουσα της χώρας και παράλληλα το οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό της κέντρο. Αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της Καραϊβικής, με περισσότερους από 2,2 εκατομμύρια κατοίκους, και φυσικά τον πιο δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Στο ιστορικό της κέντρο (ανακηρυγμένοαπό την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς), την «παλιά Αβάνα» δηλαδή, χτυπάει η καρδιά της Κούβας.
Στην περιοχή που καταλαμβάνει η σημερινή Αβάνα, πάτησε πρώτη φορά ο Σεβαστιανό ντε Οκάμπο, το 1509, ο οποίος της έδωσε το όνομα Πουέρτο ντε Καρένας. Λίγα χρόνια μετά και αφού είχε κατασκευαστεί το λιμάνι, η περιοχή αναπτύχθηκε έντονα, εξελισσόμενη σε σπουδαίο εμπορικό κέντρο, το οποίο προσείλκυε πειρατές, κυρίως κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Ισπανούς στην κατασκευή έργων οχύρωσης της πόλης, με τέσσερα επιβλητικά φρούρια να επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Μέσα στα επόμενα 100 χρόνια μεταφέρθηκε εκεί η έδρα του ισπανού κυβερνήτη από το Σαντιάγκο της Κούβας, οπότε η Αβάνα ανακηρύχτηκε επισήμως πρωτεύουσα το 1607. Λίγα χρόνια αργότερα, αναγνωρίστηκε επίσημα ως «πόλη - κλειδί για τον Νέο Κόσμο και την οχύρωση των Δυτικών Ινδιών», τίτλος που αποτυπώθηκε και στο εθνόσημό της. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ισπανικές αποικίες που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους στις αρχές του 19ου αιώνα, η Κούβα παρέμεινε για μεγαλύτερο διάστημα υπό ισπανική κυριαρχία, γνωρίζοντας παράλληλα σημαντική οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη. Εκείνη την εποχή, ξεκίνησε και η κατασκευή του πρώτου σιδηροδρόμου της Αβάνας, συνολικού μήκους 51 χλμ., που εξυπηρετούσε κυρίως τη μεταφορά και το εμπόριο ζάχαρης.
Στο κέντρο της πόλης, το Καπιτώλιο σηματοδοτεί το σημείο εκκίνησης κάθε διαδρομής. Το λευκό επιβλητικό κτίσμα, μικρογραφία του αντίστοιχου αμερικανικού, μέσα σε ένα υπέροχο πάρκο με πανύψηλους φοίνικες, αποτελεί ιδανικό ορμητήριο, για να επισκεφτεί κανείς το paseo del Prado, αριστούργημα πολεοδομίας, έναν πεζόδρομο γεμάτο κόσμο που πηγαινοέρχεται αδιάκοπα κι όμως όχι βιαστικά, κόσμο που αράζει στα μαρμάρινα παγκάκια, για να απολαύσει τον ήλιο. Ξεκινώντας από το κεντρικό πάρκο, ένας άλλος πεζόδρομος συνδέει το Καπιτώλιο με την παλιά πόλη, τη Havana Vieja. Το αποικιακό κομμάτι της πόλης είναι για πολλούς, κατοίκους και επισκέπτες, η ομορφότερη περιοχή της κουβανικής πρωτεύουσας. Η Αβάνα είναι μια μεγαλούπολη με όλα τα προβλήματα αλλά και τις χάρες των αντίστοιχων δυτικών. Διαθέτει, όμως, μια ξεχωριστή ζωντάνια, είναι γεμάτη χρώμα και μουσική που πλημμυρίζουν κάθε γωνία, κάθε δρόμο, κάθε πλατεία. Και είναι ακριβώς αυτή η εκφραστικότητα που σου δίνει την αίσθηση ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι πιθανός. Παράλληλα, τα ιστορικά της μνημεία, τα αμέτρητα κτίριά της δεν σε αφήνουν στιγμή να ησυχάσεις, να μείνεις για λίγο καθιστός. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δύσκολα βρίσκει κανείς τέτοιους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Μπορεί πριν από 10 χρόνια να ακουγόταν πολύ συχνά η ατάκα «Πήγαινε, όσο προλαβαίνεις!», η Κούβα, ωστόσο, έχει διαψεύσει τους ψιθυριστές και είναι ακόμη εδώ με τα καλά … και τα κακά της!


Πού θα μείνετε
«Hotel Nacional de Cuba»
- Ένα ξενοδοχείο που μετράει σχεδόν 80 χρόνια ιστορίας κι έχει, κατά καιρούς, φιλοξενήσει προσωπικότητες, όπως ο Winston Churchill, ο Frank Sinatra και η Ava Gardner, (από 133 δολάρια), www. hotelnacionaldecuba. com.
«Hotel Raquel»
- Ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της Αβάνας, με ρομαντική ατμόσφαιρα συνδυασμένη με art nouveau στοιχεία. Διαθέτει γυμναστήριο και σέρβις με μασάζ, σάουνες κτλ. (από 93 δολάρια), www. hotelraquel-cuba. com.
«Hotel los Frailes»
- Στα στενά δρομάκια της Αβάνας, η πρώην κατοικία του μαρκήσιου και καπετάνιου του γαλλικού στόλου, Don Pedro Claudio Duquesne, έχει μεταμορφωθεί σε ένα απο τα πιό ιδιόμορφα ξενοδοχεία της Αβάνας (από 93 δολάρια), www. hotellosfrailescuba. com.

Πού θα φάτε
«El Floridita Restaurant»
- Στη δυτική άκρη του ιστορικού κέντρου, το εστιατόριο αυτό έχει καταπληκτική κουζίνα με ψάρια και θαλασσινά και το καλύτερο Daiquiri της πόλης (Calle Obispo No. 557, τηλ.: (53 7) 867-1300 al 867-1301).
«Bodeguita del Medio»
- Μια βόλτα από αυτό το μικροσκοπικό εστιατόριο, κοντά στον Καθεδρικό Ναό, επιβάλλεται. Γνωστό, για τα κουβανέζικα πιάτα, τα Mojitos και το ντεκόρ του. Μουσική κάθε βράδι (Calle Empedrado No. 206, τηλ.: (53 7) 867-1374 - 867-1375.
Τι να έχετε μαζί σας
Οπωσδήποτε εντομοαπωθητικά, γυαλιά ηλίου, αντηλιακό και καπέλο, γιατί ο ήλιος δεν «αστειεύεται». Τα ηλιακά εγκαύματα είναι οδυνηρά και μπορούν να σας χαλάσουν τις διακοπές. Ίσως να χρειαστείτε μια ελαφριά ζακέτα, κυρίως για τον δυνατό κλιματισμό που θα συναντήσετε στους κλειστούς χώρους. Αν και πλέον στην Κούβα μπορείτε να βρείτε σχεδόν τα πάντα, καλό θα είναι να έχετε μαζί σας είδη που χρησιμοποιείτε για τη λειτουργία μηχανών, κάμερας και υπολογιστών.  
Τι να ψωνίσετε


Τι πρέπει να γνωρίζετε για τα  
Εκτός από πούρα, ρούμι και μουσικά cd, μπορείτε να βρείτε μια ενδιαφέρουσα ποικιλία ειδών λαϊκής τέχνης, φτιαγμένων από όλα σχεδόν τα υλικά που βρίσκονται στο νησί, όπως κοράλλι, ξύλο, πηλός, πέτρα και υφάσματα. Μην παραλείψετε να ρίξετε μια ματιά και στους πίνακες ζωγραφικής που θα τύχει να δείτε· εφόσον αγοράσετε κάποιον, θα χρειαστείτε για το τελωνείο ένα πιστοποιητικό αγοράς, το οποίο πρέπει απαραίτητα να σας έχει προμηθεύσει ο πωλητής.
πούρα
Η Κούβα, με μια παραγωγή 250 εκ. πούρων, είναι αναμφισβήτητα η πρώτη χώρα παραγωγής στον κόσμο. Τα «Los Habanos», όπως διεθνώς ονομάζονται, είναι μοναδικά για το άρωμα και τη γεύση τους, που προέρχεται από έναν συνδυασμό εδάφους, κλίματος και επεξεργασίας· η τελευταία περιλαμβάνει περίπου 140 χειροποίητα στάδια, από την παραγωγή μέχρι το τελικό προϊόν. Όμως, προσοχή στις απομιμήσεις! Αποφεύγετε να τα αγοράζετε στον δρόμο από αγνώστους, γιατί τις περισσότερες φορές το περιεχόμενο είναι άσχετο με τη συσκευασία. Άλλωστε, η απόδειξη αγοράς με το υδατογραφημένο ολόγραμμα του κουτιού είναι απαραίτητα για τον έλεγχο του τελωνείου στην αναχώρηση.
Οι βαλίτσες σας περνούν από ακτίνες Χ και, εάν εντοπιστούν κουτιά χωρίς τα απαραίτητα διακριτικά, θα κρατηθεί η βαλίτσα και θα σας καλέσουν από τα μεγάφωνα για έλεγχο. Εάν ακούσετε το όνομά σας και δεν παρουσιαστείτε στο τελωνείο, θα φύγετε χωρίς τις αποσκευές σας. Χωρίς απόδειξη και υδατογραφημένη συσκευασία, μπορείτε να έχετε μόνον 23 πούρα.
Στις χώρεςτης Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέπεται η αφορολόγητη εισαγωγή 50 πούρων.
info Μικρές εταιρείες charter, όπως η «Blue Panorama», προσφέρουν πολύ φτηνά (συγκριτικά) εισιτήρια με αναχώρηση από Ιταλία (Μιλάνο ή Ρώμη). H συγκεκριμένη εταιρεία σχεδιάζει να βάλει ανταπόκριση από Αθήνα για Αβάνα μέσα στο 2009, (www. blue-panorama. com). 

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

«Ι love GR» στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ


Το ταξίδι του «Ι love GR» με οικοδέσποινα τη Δήμητρα Παπαδοπούλου συνεχίζεται στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και προβλέπεται ακόμα συναρπαστικότερο την Πέμπτη 27 Μαΐου στις 22.00 όπου θα ...διασταυρώσουν τα ξίφη τους: Μετέωρα, Μονεμβασιά, Λευκάδα και Παξοί.

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου ταξιδεύει και προσκαλεί όλους τους τηλεθεατές   σε:
Ένα Προστατευόμενο μνημείο της Ανθρωπότητας. Ένα «πέτρινο καράβι». Ένα νησί που φημίζεται για το φως του. Και το ....Βενιαμίν των Επτανήσων. Μετέωρα, Μονεμβασιά, Λευκάδα και Παξοί«διασταυρώνουν τα ξίφη» τους, με στόχο να κατακτήσουν την πρώτη θέση. Γιατί το I love gr δεν είναι μόνο ταξίδι, είναι και παιχνίδι.
Αυτή την εβδομάδα, η τετράδα περιλαμβάνει δυο παγκόσμια πολιτιστικά μνημεία και δυο...Επτάνησα. 
Οι θεόρατοι βράχοι των Μετεώρων, ένα θαύμα της φύσης και της πίστης, είναι εδώ και χρόνια κι ένα πεδίο συνάντησης αναρριχητών από ολόκληρο τον κόσμο.
Μια από τις ομορφότερες  καστροπολιτείες, η Μονεμβασιά, παραμένει ένας από τους πιο ρομαντικούς προορισμούς για ήσυχους κι ανήσυχους ταξιδιώτες.
Το Πόρτο Κατσίκι ή οι Εγκρεμνοί; Δυο από τις διασημότερες παραλίες της Ευρώπης κι όχι μόνο, βρίσκονται στην Λευκάδα, που φημίζεται ακόμα και για τον Σκορπιό, το νησί του Ωνάση.
Το υπερθέαμα ξεκινάει με το που μπαίνεις στο λιμάνι των Παξών κι έχεις από τη μια το νησάκι του Αγίου Νικολάου κι από την άλλη τον ΓάιοΠαξοί και Αντίπαξοι, συνθέτουν έναν αλλιώτικο απίθανο πλανήτη. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ

Στις 29 Μαΐου η τρίτη κρουαζιέρα για δικαιούχους του Οργανισμού Εργατικής Εστίας


Το Σάββατο 29 Μαΐου, στις 10:30 το πρωί, θα ξεκινήσει από το λιμάνι του Πειραιά η τρίτη κρουαζιέρα για δικαιούχους παροχών του Οργανισμού Εργατικής Εστίας.

Οι δικαιούχοι θα αναχωρήσουν με το πλοίο "Ελευθέριος Βενιζέλος" της ΑΝΕΚ και κατεύθυνση τα νησιά Ρόδο – Κώ – Σάμο – Τήνο ή Σύρο – Μύκονο.

Όπως ανακοινώθηκε, πρόκειται για ένα πρόγραμμα αναψυχής πέντε ημερών, που προσφέρει εντελώς δωρεάν τέσσερις διανυκτερεύσεις εντός του πλοίου, πλήρη διατροφή, καθώς επίσης έκπτωση 20% σε ποτά και σκευάσματα.

Οι δύο πρώτες κρουαζιέρες πραγματοποιήθηκαν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 20 και 24 Μαΐου ενώ η τελευταία θα γίνει από το λιμάνι του Πειραιά, την Τετάρτη 2 Ιουνίου.

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Συμμαχία ξενοδόχων για μειώσεις τιμών

Sithonia Hotel in Porto Carras Resort, Greece.
Του Λεωνίδα Λιάμη

Την καθιέρωση ενιαίας χαμηλότερης τιμής για μια ομάδα πέντε βασικών προϊόντων που καταναλώνει περισσότερο ο τουρίστας, δρομολογούν οι φορείς του νομού Χαλκιδικής, που εμπλέκονται με τον τουριστικό τομέα για να καταστήσουν το προϊόν τους ελκυστικότερο στους επισκέπτες. Ανάλογη πρωτοβουλία είχε αναληφθεί και νωρίτερα μέσα στο Μάιο, η οποία αφορούσε στην προσφορά ελκυστικών πακέτων διαμονής, ακόμη και σε γνωστά μεγάλα ξενοδοχεία του νομού, όπως το συγκρότημα του Πόρτο Καρρά στη Σιθωνία ή το Eagles Palace στην Ουρανόπουλη, τα οποία είναι της κατηγορίας των 5 αστέρων. Η σχετική συμφωνία επιτεύχθηκε σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα και αφορά την τιμή του καφέ, του νερού, της μπίρας, του αναψυκτικού, και ενός παραδοσιακού ελληνικού φαγητού.
Οι παριστάμενοι εκπρόσωποι της Νομαρχίας, του Επιμελητηρίου, Δήμων και Εμπορικών Συλλόγων, της ένωσης camping και των ενοικιαζομένων δωματίων, αντιμετώπισαν απολύτως θετικά την πρόταση και αναλήφθηκε δέσμευση να κληθούν τα μέλη τους να την υιοθετήσουν στην πράξη, με την επισήμανση, όμως, να ισχύσει το πλαφόν τιμών, χωρίς να επηρεαστεί η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.Η πρόταση για τη μείωση των τιμών στη συγκεκριμένη ομάδα προϊόντων είναι μόνο μια από τις δράσεις που συσπειρώνουν τους τοπικούς φορείς, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες που προκαλεί στον κλάδο η δυσμενής οικονομική συγκυρία. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ

Διασχίζοντας τη Μαύρη 'Ήπειρο - Νότια Αφρική






ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΜΕΑΣ 
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Κέιπ Τάουν, είχαμε κιόλας αγνοήσει τις βασικές οδηγίες για ένα ταξίδι στη Νότια Αφρική: δεν είχαμε κανονίσει τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο στο hostel, δεν είχαμε συνάλλαγμα και φυσικά, όπως στα περισσότερα αεροδρόμια της Αφρικής (αυτό το διαπιστώσαμε με παρόμοιο τρόπο αργότερα), δεν υπήρχε λεωφορείο για το κέντρο, οπότε καταλήξαμε να παζαρεύουμε με ένα ταξί την τιμή του ευρώ σε μικρότερη ισοτιμία από την τιμή του δολαρίου για να πάμε μέχρι το κέντρο της πόλης.
Πολύς κόσμος τρομάζει στην ιδέα του hostel, πόσω μάλλον στην Αφρική, αλλά εδώ μιλάμε για ιδιαίτερη περίπτωση. Το Ashanti βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής του Gardens και όλα τα παράθυρα της δυτικής πλευράς έχουν θέα στη μεριά του Table Mountain, ενός εντυπωσιακού ορεινού όγκου τραπεζοειδούς σχήματος. Κάθε λεπτομέρεια είχε σχεδιαστεί με απίστευτη λεπτομέρεια στο hostel Ashanti: από τον κήπο με τις φοινικιές και τις αιώρες, τη διακόσμηση α λα Γκαουντί στους περισσότερους χώρους, το μπαρ στον πρώτο όροφο μέχρι και τα κιάλια στις τουαλέτες με θέα στο Table Mountain! Αυτό που ωστόσο εντυπωσιάζει τον επισκέπτη του hostel είναι η ατμόσφαιρά του. Οταν φτάσαμε εκεί κατά τις 7 το απόγευμα, ένα γκρουπ εθελοντών γιατρών από τη Δανία έδινε το αποχαιρετιστήριο πάρτι, το οποίο εξαπλωνόταν με γρήγορους ρυθμούς από το μπαρ στους υπόλοιπους χώρους. Οπως διαπιστώσαμε μετέπειτα, κάθε χρόνο καταφτάνουν μαζί με τους επισκέπτες πολλοί εθελοντές από τη βόρεια κυρίως Ευρώπη και εργάζονται ως γιατροί, θεραπευτές, νοσηλευτές. Το άλλο πολύ θετικό σημείο του Ashanti, αλλά και των περισσότερων hostels της πόλης, είναι ότι αποτελούν, ίσως, ένα από τα εγκυρότερα δίκτυα πληροφόρησης. Κόσμος καταφτάνει από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα μεταφέροντας εντυπώσεις, ιδέες για εκδρομές, συμβουλές και πολύ χρήσιμες πληροφορίες με τον πιο έγκυρο τρόπο: τις δικές του εμπειρίες. Παράλληλα, διοργανώνονται εξερευνήσεις με χαμηλό σχετικά κόστος (συλλέγουν συμμετοχές από όλα τα hostels της πόλης) στο Κέιπ Τάουν και στις γύρω περιοχές.
Waterfront - Clifton

To Κέιπ Τάουν είναι μια μεγάλη σχετικά πόλη των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά ποτέ δεν σου δίνει την αίσθηση μιας μεγαλούπολης. Ακόμη και στο κέντρο της, όπου δεσπόζουν μεγάλα κτίρια, δεν χάνεις ποτέ την επαφή με τον ήλιο. Ενα από τα κυριότερα αξιοθέατά του είναι το Victoria and Alfred Waterfront ή απλά Waterfront, ένα μικρό λιμάνι που η αρχιτεκτονική του θυμίζει μια μείξη Αμστερνταμ και Μάντσεστερ. Μια ηλιόλουστη βόλτα χωρίς κανένα, ιδιαίτερο τουριστικό σκοπό είναι ό,τι πρέπει: παντού υπάρχουν μουσικά σχήματα, θεατρικές ομάδες ή ακροβάτες που σε κάνουν να ξεχνιέσαι για ώρες. Στα «διαλείμματα» δοκιμάσαμε κάμποσες μερίδες fish 'n' chips σε διαφορετικές παραλλαγές. Καθώς βράδιαζε, ο κόσμος αραίωνε και αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Long street, όπου χτυπά ο ρυθμός της πόλης το βράδυ. Είχε μια τεράστια ποικιλία από μπαρ, κλαμπ και χώρους συναυλιών. Περάσαμε από πολλά μέχρι να καταλήξουμε σε ένα μπαρ με τοπική ζωντανή μουσική, ένα μείγμα ρέγκε και soul, όπου γινόταν κυριολεκτικά χαμός. Κατά τις 4 το πρωί, άρχισαν να ελαχιστοποιούνται τα πρόσωπα που μας φαίνονταν οικεία γύρω μας, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε το ταξί με τους τελευταίους για το Ashanti.
Την επόμενη ημέρα, κινηθήκαμε με την ίδια ενεργητικότητα και πήγαμε για μπάνιο στην περιοχή του Clifton. Ο κόλπος του Clifton χωρίζεται από μεγάλους βράχους δημιουργώντας 4 παραλίες με αντίστοιχα ονόματα: Clifton 1, 2, 3 και 4. Αν και από μακριά αυτές οι παραλίες φαίνονται ολόιδιες, τα νούμερα αντιπροσωπεύουν την καταλληλότητα για σερφ με πιο κατάλληλη την 1. Για άλλους, πιθανότατα κοινωνιολογικούς λόγους, η 3 μαζεύει τους πιο πολλούς οπαδούς του μπιτς βόλεϊ, ενώ η 4 είναι απλώς η πολυπληθέστερη. Ο δρόμος που συνδέει το Clifton με το Κέιπ Τάουν είναι γεμάτος με διάσπαρτα κλαμπ, μερικά από τα πιο δημοφιλή της πόλης. Το βράδυ κινηθήκαμε προς τα εκεί, αλλά ατυχώς το όλο τοπίο θύμιζε περισσότερο Φαληράκι της Ρόδου παρά Νότια Αφρική...
Ακρωτήρι του Κέιπ Τάουν
Δεν ξέραμε πραγματικά τι να περιμένουμε από αυτή την ημερήσια εκδρομή που ξεκινούσε κατά τις 8 το πρωί και συμπεριλάμβανε επίσκεψη στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, διάσχιση με ποδήλατα του Εθνικού Πάρκου του Ακρωτηρίου, επίσκεψη στο Boulders Beach (κοντά στο Simon's Town) όπου ζει μια κοινότητα ενός σπάνιου είδους πιγκουίνου (Jackass Penguins), κρουαζιέρα μέχρι το Duiker Island για να δούμε μια αποικία με φώκιες (Cape Fur Seals) και στάση για πικνίκ! Το προηγούμενο βράδυ όλοι μας έλεγαν στο μπαρ του hostel ότι είναι μια από τις καλύτερες εκδρομές στην περιοχή, αφού επισκέπτεσαι τα ομορφότερα μέρη του ακρωτηρίου μόλις με 535 zar (περίπου 42 ευρώ), και τελικά ήταν αλήθεια! Ηταν μια απίστευτη εκδρομή όπου τα τοπία και οι εμπειρίες εναλλάσσονταν με τρομερή ταχύτητα, από τους λουόμενους πιγκουίνους στην απίστευτη θέα του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας και από τις φώκιες του Duiker Island στους οξύθυμους μπαμπουίνους, οι οποίοι έσπασαν τους υαλοκαθαριστήρες και τον δεξιό καθρέφτη του βαν! Μια υπέροχη «ζαλιστική» επαφή με τη φύση, μια εμπειρία που μόνο στην Αφρική μπορεί να έχει κανείς...
Robben Island
Το νησί των πιγκουίνων στα Αφρικάανς (αφρικανική διάλεκτο των ολλανδικών), αλλά η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι επισκέπτες πάνε στο Robben Island για να δουν τους δίποδους κολυμβητές. Αποτελεί ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, γιατί κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας αποτέλεσε φυλακή εγκλεισμού και βασανισμού όσων διεκδικούσαν ίση μεταχείριση μεταξύ μαύρων και λευκών. Η λίστα των «φιλοξενουμένων» του Robben Island είναι πολύ μεγάλη και ίσως ο γνωστότερος αυτών είναι ο νομπελίστας Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, ο οποίος είχε πει πρόσφατα: «Σήμερα, όταν κοιτάζω το Robben Island, το βλέπω πιο πολύ σαν μια γιορτή του αγώνα και σαν σύμβολο των πιο εκλεκτών αρετών του ανθρώπινου πνεύματος παρά σαν ένα μνημείο στυγνής τυραννίας και καταπίεσης του άπαρτχαϊντ. Είναι αλήθεια πως το Robben Island ήταν κάποτε ένα ζοφερό μέρος, αλλά μέσα από αυτό το σκοτάδι βγήκε μια υπέροχη λάμψη, ένα φως τόσο δυνατό, που δεν θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από τους τοίχους της φυλακής…».
Ολα αυτά μάς ήταν πάνω-κάτω γνωστά, αλλά πηγαίνοντας στον ίδιο τον τόπο όπου γράφτηκε η ιστορία, βρεθήκαμε στο πλάνο ενός ιδιότυπου ζωντανού ντοκιμαντέρ. Ο Ντέρικ ήταν ο οδηγός μας και το πρώτο μισό της επίσκεψης ήταν μέσα από λεωφορείο, όπου δινόταν μια περιγραφή τού τι θα επακολουθούσε, έγιναν 2 - 3 στάσεις σε κομβικά σημεία καθώς και μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του νησιού, από τους πρώτους επισκέπτες μέχρι σήμερα. Στο δεύτερο μισό, το λεωφορείο μάς άφησε στην είσοδο της φυλακής και ο Ντέρικ εξηγούσε τι ακριβώς συνέβαινε στις διάφορες πτέρυγες δείχνοντάς μας σποραδικά ντοκουμέντα από το αρχείο της φυλακής. Οι περιγραφές είχαν γίνει ξαφνικά πολύ πιο ζωντανές και η αιτία γι' αυτό μας άφησε εμβρόντητους. Μετά το τέλος του άπαρτχαϊντ, η οικονομική κατάσταση στη χώρα ήταν τραγική. Το γεγονός ότι οι έγκλειστοι στο Robben Island δεν είχαν καθαρό ποινικό μητρώο έκανε τη θέση τους ακόμη πιο δύσκολη, οπότε, για να βρεθεί κάποια διέξοδος, τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν τουριστικοί οδηγοί στο Robben Island. Από τότε, σχεδόν όλοι οι οδηγοί επισκεπτών είναι πρώην τρόφιμοι των φυλακών.
Αεροδρόμιο Γιοχάνεσμπουργκ
Κάθε βράδυ νομίζαμε ότι είχαμε τελειώσει με το Κέιπ Τάουν και ότι θα μπορούσαμε επιτέλους να προχωρήσουμε την πορεία προς το Βορρά, αλλά πάντα κάποιος θα έλεγε «αν δεν δείτε αυτό, δεν έχετε δει τίποτε από το Κέιπ Τάουν». Την τελευταία νύχτα, κάποιος έβαλε στην τηλεόραση του μπαρ να δούμε δύο βίντεο - στο ένα έκανε ελεύθερη πτώση από τα 2.000 μέτρα (σε καλή τιμή, όπως μας μαρτυρούσε) και στο άλλο κολυμπούσε σε ένα κλουβί δίπλα σε εξοργισμένους λευκούς καρχαρίες. Αυτό ήταν και η αφορμή να φύγουμε την άλλη μέρα και να πετάξουμε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Υπήρχαν πολλοί τρόποι να πάμε, αλλά η ύπαρξη low budget airlines και στη Νότια Αφρική μάς ιντρίγκαρε. Στην αρχή, δεν ξέραμε καθόλου σε τι αεροπλάνο θα μπαίναμε, αλλά τελικά η Fly Mango (837 zar, περίπου 65 ευρώ) αποδείχτηκε υπεράνω κάθε προσδοκίας. Σκεφτόμασταν να μείνουμε για λίγο στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά ο τελικός μας προορισμός ήταν το Nelspruit, μια κωμόπολη στα δυτικά της Νότιας Αφρικής και σχεδόν αποκλειστική είσοδος για το Kruger Park, το εντυπωσιακότερο εθνικό πάρκο της Νότιας Αφρικής (σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των ενοίκων του hostel).
Στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ μας περίμενε μια έκπληξη. Ηταν πιο φτηνό να πάρουμε ένα βαν απευθείας για Nelspruit (23 ευρώ, 3 ώρες διαδρομή) παρά να πηγαίναμε στο κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ και μετά από εκεί για Nelspruit. Χαρακτηριστικά, το ταξί από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης στοίχιζε πάνω από 50 ευρώ, χωρίς εναλλακτική λύση μέσου μαζικής μεταφοράς! (Μας επιβεβαίωσαν όμως πως όλα θα είναι καλύτερα μέχρι το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που θα γίνει του χρόνου το καλοκαίρι.) Ορμήσαμε στο πρώτο βαν για Nelspruit και έπειτα από τρεις ώρες ήμασταν στην είσοδο του Funky Monkey Backpackers. Ηδη ξέραμε πώς λειτουργεί η όλη κατάσταση και μέσα σε ελάχιστο χρόνο είχαμε κλείσει ένα τριήμερο σαφάρι στο Kruger Park για την επομένη το πρωί.
Κruger Park
Για κάποιον που δεν είχε πάει ποτέ σε σαφάρι, η ιστοσελίδα του Kruger Park ήταν άκρως ζαλιστική. Μιλούσε για πολλά είδη κατασκηνώσεων, από υπερπολυτελή καταλύματα μέχρι κατασκηνώσεις χωρίς ρεύμα. Μια ενημέρωση από κόσμο που μόλις είχε επιστρέψει από σαφάρι, ήταν επαρκής για να μας κατατοπίσει. Είχαμε κάνει το σωστό: όλα τα hostels του Nelspruit νοικιάζουν ένα ανοιχτό λεωφορείο για την περιήγηση στους χώρους του πάρκου και ένα κατάλυμα με όλα τα κομφόρ, που θα ικανοποιούσε ακόμη και τον πιο δύσκολο επισκέπτη.
Γεμάτοι ενθουσιασμό αλλά καθόλου ενέργεια, ξεκινήσαμε στις 5 τα χαράματα για την πύλη του Κruger Park. Εκεί μας υποδέχτηκε ο Thabo, που θα ήταν ο οδηγός μας για τις επόμενες τρεις ημέρες. Καθώς ανέτειλε ο ήλιος, ανέτειλε και η ενεργητικότητά μας. Η όλη διαδικασία του σαφάρι είχε ως εξής: ξεκινούσαμε στις 6 το πρωί ώστε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα νυκτόβια ζώα, διάλειμμα στις 12 για φαγητό και μετά σαφάρι μέχρι τη δύση του ηλίου, οπότε ήταν και υποχρεωτική η παραμονή μέσα στο κατάλυμα. Η στρατηγική του Thabo ήταν να δούμε και να φωτογραφίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες φορές τους «big five», τα πιο μεγάλα και δημοφιλή ζώα ενός σαφάρι: ελέφαντας, βούβαλος, λιοντάρι, λεοπάρδαλη και ρινόκερος. Πολλά από αυτά είχες πιο πολλές πιθανότητες να τα συναντήσεις τις νυχτερινές ώρες, αλλά, επειδή το νυχτερινό σαφάρι χρεωνόταν σε πολλαπλάσια τιμή με αναγκαστική συνοδεία των ειδικών φρουρών (park rangers), o Thabo προτιμούσε να μας ξυπνάει κάθε μέρα από τις 5 τα χαράματα γεμάτος κέφι και ενέργεια. Η αρχή ήταν εντυπωσιακή. Εκτός από τους «big five» είδαμε από πολύ κοντινή απόσταση αμέτρητα είδη ελαφιών, ζέβρες, γύπες, αντιλόπες, κροκόδειλους, ιπποπόταμους και ζώα που δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους (εκεί φάνηκαν οι πραγματικοί συνδρομητές του National Geographic). Ωστόσο, από τη δεύτερη ημέρα, η κόπωση άρχισε ήδη να κάνει εμφανή τα σημάδια της. Για κάποιον άγνωστο λόγο, οι σχεδιαστές του σαφάρι είχαν στο μυαλό τους ότι οι πελάτες τους θέλουν τις περισσότερες δυνατές ώρες σαφάρι με το ελάχιστο κόστος. Ετσι, για να μειωθεί το συνολικό κόστος περιορίστηκε ο αριθμός των διανυκτερεύσεων αφήνοντας ακέραιο τον αριθμό ωρών του σαφάρι. Την τρίτη ημέρα ξεκινήσαμε για ένα ακόμη νυχτερινό σαφάρι μέχρι την ανακουφιστική έξοδο του πάρκου. Επιτέλους, λίγος ύπνος...
Μοζαμβίκη στον ορίζοντα
Από την αρχή, υπήρχε η προκατάληψη για το Γιοχάνεσμπουργκ, μια και θεωρείται μία από τις πιο επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο, κάπου ανάμεσα στο Σάο Πάολο και στην Πόλη του Μεξικού. Το ίδιο βαν που μας πήγε στο Nelspruit μάς γύρισε πίσω στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, όπου υπήρχε το γνωστό πρόβλημα: 60 ευρώ για ταξί μέχρι το κέντρο της πόλης. Τελικά, αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα hostel δίπλα στο αεροδρόμιο και να φύγουμε έπειτα από δύο ημέρες για Μοζαμβίκη. Φτάνοντας στο hostel, ο ιδιοκτήτης, χαμογελαστός, μας ενημέρωσε ότι μόλις χτες το βράδυ είχαν μπει να κλέψουν το θησαυροφυλάκιο (!) του hostel, αλλά είναι πολύ περιορισμένη η πιθανότητα να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο μέσα στις επόμενες 5 - 6 ημέρες. Την επόμενη ημέρα, το μόνο που καταφέραμε να κάνουμε ήταν να επισκεφτούμε ένα κοντινό ασφαλές εμπορικό κέντρο, μια και η φιλοδοξία μας να επισκεφτούμε το Μουσείο του Απαρτχαϊντ (δωρεάν είσοδος) σκόνταψε πάλι στην τιμή του ταξί (50 ευρώ). Ετσι, με επιβεβαιωμένες αρκετές από τις προκαταλήψεις μας για το Γιοχάνεσμπουργκ, φύγαμε για τον επόμενο σταθμό, τη Μοζαμβίκη!
AEΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ
• Kulula.com
• flymango.com
• flysaa.com
• time.aero
ΔΙΑΜΟΝΗ
Cape Town - Ashanti: ashanti.co.za
Nelspruit - Funky Monkeys: funkymonkeys.co.za
Γιοχάνεσμπουργκ - Airport Backpackers: travbuddy.com/Airport-Backpackers-v200437
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
• Kruger Park: krugerpark.co.za
• Robben Island: freedom.co.za
• Λεωφορεία/βαν: bazbus.com
• Table Mountain: tablemountain.net
• Cape Town: tourismcapetown.co.za ΠΗΓΗ ΤΑΞΙΔΙΑ -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Reblog this post [with Zemanta]

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

2η Έκθεση Ελληνικών Τουριστικών Προορισμών

The concourse level of Syntagma Metro station.Image via Wikipedia

Η 2η Έκθεση με θέμα την προβολή των Ελληνικών Τουριστικών Προορισμών, Προϊόντων και Υπηρεσιών θα πραγματοποιηθεί από  1-3 Ιουνίου  2010 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Μετρό στο Σύνταγμα.


Ήδη στην έκθεση έχουν επιβεβαιώσει την συμμετοχή τους οι παρακάτω Νομαρχίες και Δήμοι κλπ:
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Πιερίας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φθιώτιδας, Nομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης, Επιμελητήριο Λευκάδας, ΕΛΠΑ, ΠΑ.ΣΧ.ΝΑ
*αναμένονται απαντήσεις και από άλλους ενδιαφερόμενους


Η Vertical Communications είναι εταιρεία διοργάνωσης εκθέσεων και είναι η πρώτη εταιρεία που διοργάνωσε εκθέσεις στον συγκεκριμένο χώρο στις αρχές του 2004 και από τότε έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία περισσότερες από 30 εκθέσεις με διάφορα αντικείμενα στον συγκεκριμένο χώρο.
Μόνο για το 2009 η εταιρεία μας για τον κλάδο του τουρισμού διοργάνωσε τις παρακάτω εκδηλώσεις με απόλυτη επιτυχία:
• Έκθεση με  τίτλο Φέτος το καλοκαίρι….πάμε Κυκλάδες που πραγματοποιήθηκε από 20-23 Μαΐου 2009 και με την συμμετοχή όλων των Κυκλαδικών νήσων.
• 1η Ειδική Έκθεση για τους Ελληνικούς Καλοκαιρινούς Τουριστικούς Προορισμούς και τα προϊόντα των διαφορετικών περιοχών που έλαβε χώρα από 11-13 Ιουνίου του 2009 από τις αντίστοιχες Νομαρχίες, τους Δήμους και φορείς (Κως, Χίος, Λευκάδα, Λάρισα, Σάμος)
• 1η Έκθεση Ελληνικών Χειμερινών Τουριστικών Προορισμών από 19 έως και 21 Οκτωβρίου 2009 (Ν.Α Ημαθίας, Ν.Α Ευρυτανίας, Ν.Α Ιωαννίνων, Ν.Α Καρδίτσας)
Εκθέματα:
Στην έκθεση καλούνται να συμμετέχουν:
Οργανισμοί (Νομαρχίες-Δήμοι) υπεύθυνοι για την τουριστική προβολή, αεροπορικές εταιρείες, ναυτιλιακές εταιρείες, ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία, κάμπινγκ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κ.α..


Η Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Αττικό Μετρό βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του συγκεκριμένου εκθεσιακού χώρου  είναι -πέρα από την υψηλή αισθητική- η τεράστια επισκεψιμότητα λόγω του ότι οι επιβάτες ξεπερνούν τους 350.000 καθημερινά μόνο από τον συγκεκριμένο σταθμό σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Αττικό Μετρό.
Ο Οργανωτής:
Η Vertical Communications είναι μια πολυμετοχική εταιρεία που ιδρύθηκε από στελέχη με πολυετή εμπειρία στη διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων. Μέσα στα έξι χρόνια λειτουργίας της έχει αναλάβει μερικά ή αποκλειστικά τη διοργάνωση σημαντικών εκθέσεων όπως: Διεθνής Έκθεση Αυτοκινήτου, Έκθεση Ιδέες και Λύσεις για το Σπίτι, Marketing Expo, Executive Cars, Infrapedia, WebWorld, e-Shops Expo, FiberOptics Expo, ενώ εδώ και πέντε χρόνια με την θυγατρική της Premier Events διοργανώνει την μεγαλύτερη έκθεση τεχνολογίας της χώρας την DTE (digital technology expo) www.dte.gr και την έκθεση επαγγελματικού ήχου & εικόνας ISS. Επίσης, έχουμε εξ’ ολοκλήρου σχεδιάσει και διοργανώσει πολλές θεματικές εκθέσεις στον πολυχώρο του ΜΕΤΡΟ στο Σύνταγμα.

Reblog this post [with Zemanta]

“Βουτιές” στη θάλασσα και στην Ιστορία, με θέα το Ιόνιο

Μπορεί να είναι μικρή, αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς στην ευρύτερη περιοχή της Ηλείας, όχι μόνο επειδή από εδώ φεύγουν τα πλοία για τις ακτές της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, αλλά και για την ιστορία που κουβαλάνε στους χώρους τους, το Κάστρο Χλεμούτσι και το διάσημο μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρνας. Άλλοι έρχονται ως εδώ για τα ιαματικά λουτρά κι άλλοι, απλά, για να απολαύσουν τις μεγάλες αμμουδιές, μπροστά στα πεντακάθαρα νερά του Ιονίου.
Για να φτάσεις στην Κυλλήνη, τραβάς τον εθνικό δρόμο για τον Πύργο και κάπου πριν την Ανδραβίδα, στρίβεις δεξιά με κατεύθυνση προς τη θάλασσα. Το κάνουν κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες των Ιονίων νήσων. Οι πιο υποψιασμένοι, ωστόσο, δεν υπολογίζουν την Κυλλήνη, απλά ως ένα πέρασμα για τις απέναντι ακτές. Σταματούν εδώ, διαλέγουν ένα δωμάτιο σε ένα από τα αξιόλογα ξενοδοχεία που έχουν χτιστεί σ' αυτή την πλευρά του νομού Ηλείας και απολαμβάνουν ήσυχες διακοπές κοντά στη θάλασσα και με αρκετές νυχτερινές συγκινήσεις, όποτε το χρειαστούν. Από την Κυλλήνη, άλλωστε, ξεκινά προς τα βόρεια μια από τις μεγαλύτερες σε μήκος αμμουδερές παραλίες της Ελλάδας, που φτάνει σχεδόν μέχρι τον Άραξο. Αν, μάλιστα, είσαι κυνηγός της ηρεμίας και της γαλήνης, διαλέγεις ένα σαββατοκύριακο όχι στην υψηλή περίοδο και ζεις την αυθεντικότητα του τοπίου, παρέα με τους μόλις 1079 μονίμους κατοίκους του χωριού, που αποτελεί (για λίγο καιρό ακόμη) την έδρα του δήμου Κάστρου Κυλλήνης. Αυτές τις ημέρες, μάλιστα, οι κάτοικοι της Κυλλήνης έχουν βγει στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση ονομασίας του νέου δήμου που θα προκύψει από τη συνένωση της Κυλλήνης, της Ανδραβίδας, των Λεχαινών και της Βάρδας, σε δήμο “Ανδραβίδας-Κυλλήνης”, στο πλαίσιο του σχεδίου “Καλλικράτης”. Όλα αυτά, φυσικά, δεν χρειάζεται να σε πτοήσουν. Ξεκίνα με κατεύθυνση την Πάτρα και φτάσε στην Κυλλήνη, σε περίπου 3 ώρες (πρώτα ο θεός και ο “δαίμων” των έργων στην Κορίνθου-Πατρών).
Ξεκίνα την περιήγησή σου από την Ιερά Μονή Βλαχέρνας, που έχει γίνει διάσημη σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, λόγω της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Βλαχέρνας. Το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στη Γέννηση της Θεοτόκου, βρίσκεται μόλις 2,5 χιλιόμετρα νότια του λιμανιού, μέσα σε μία υπέροχη κοιλάδα, γεμάτη με ελαιώνες και βλάστηση κάθε είδους, που δημιουργεί ιδανικό και φιλόξενο περιβάλλον, για μια φιλόξενη και ανοικτή στους πιστούς μονή, που, άλλωστε, στεγάζει στον περίβολό του και ένα γηροκομείο. Χτίστηκε γύρω στον 12ο αιώνα και πήρε το όνομά του σε ανάμνηση της Μονής Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης. Το καθολικό του μοναστηριού είναι μία τρίκλιτη βασιλική με εξωνάρθηκα, εσωνάρθηκα, πρόναο και κυρίως ναό. Από την αρχιτεκτονική της αντιλαμβάνεσαι ότι οι Φράγκοι την είχαν εν μέρει μετατρέψει σε εκκλησία γοτθικού ρυθμού και γι αυτό μέσα στο ναό σώζονται τάφοι παλαιών Φράγκων ευγενών με ανάγλυφα οικόσημα και λατινικές επιγραφές. Στο εσωτερικό του ναού θα έχεις τη δυνατότητα να θαυμάσεις, ανάμεσα σε πολλές αξιόλογες αγιογραφίες, την εικόνα της Παναγίας. Αν επισκεφτείς το μοναστήρι στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν το καλοκαίρι θα κρατά ακόμη τη ζέστη του και η θάλασσα θα είναι στην ιδανική θερμοκρασία για βουτιές, θα μπορέσεις να βρεθείς και στο πανηγύρι της Παναγίας, στις 8 του μηνός, από τα ωραιότερα της Πελοποννήσου.
Κάστρο Χλεμούτσι Κάστρο Χλεμούτσι Αν στρέψεις το βλέμμα σου προς το νότο, σε όποιο σημείο της γύρω περιοχής κι αν βρεθείς, θα μπορέσεις; να διακρίνεις ένα πελώριο κάστρο, που δείχνει εξαιρετικά διατηρημένο και δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Χελωνάτα, στα 250 μέτρα υψόμετρο. Από την κορυφή του λόφου το κάστρο προστάτευε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και αργότερα, το σημαντικότατο εμπορικό λιμάνι της Γλαρέντζας, αλλά και την πρωτεύουσα του πριγκιπάτου Ανδραβίδα. Το κάστρο χτίστηκε  από τους Φράγκους  και ονομάστηκε Clermont (στα ελληνικά “Χλεμούτσι”). Αργότερα πήρε την ονομασία Tornese, καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, εδώ βρισκόταν το φράγκικο νομισματοκοπείο των τορνέσιων νομισμάτων. Η εικόνα του κάστρου εντυπωσιάζει όλο και περισσότερο όσο το πλησιάζεις και διακρίνεις τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία. Αποτελείται από δύο περιβόλους, με τον εξωτερικό περίβολο σε σχήμα πολυγωνικό. Στην περίμετρο των τειχών , βλέπει κανείς υπολείμματα κτισμάτων από την αρχική του κατασκευή του 13ου αιώνα, ενώ στο εσωτερικό του σώζονται ερείπια κτιρίων, με πιο καλοδιατηρημένο ένα τουρκικό τζαμί. Η σημερινή διαμόρφωση του κάστρου έγινε, σε ένα μεγάλο βαθμό, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Σε άμεση σχέση με το Χλεμούτσι, πάνω στη θάλασσα, η προστασία της περιοχής της Κυλλήνης ξεκινούσε με τη Γλαρέντζα, από τις σημαντικότερες παραθαλάσσιες οχυρώσεις της Πελοποννήσου, κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας. Χτίστηκε από τους Βιλλεαρδουίνους του πριγκιπάτου της Αχαΐας στη θέση της αρχαίας Κυλλήνης και χρησίμευσε ως λιμάνι της Ανδραβίδας, που ήταν πρωτεύουσα του πριγκιπάτου. Τμήματα των οχυρώσεων και του εσωτερικού σώζονται και σήμερα, όχι όμως σε καλή κατάσταση.
Μονή Βλάχέρνας Μονή Βλάχέρνας Ακόμη νοτιότερα, πολύ κοντά στη θάλασσα και στο δυτικότερο σημείο της Πελοποννήσου, βρίσκονται οι ιαματικές πηγές της Κυλλήνης. Βρίσκονται ανάμεσα σε δύο αμμόλοφους, σε μια περιοχή με πυκνή βλάστηση και μεγάλα δέντρα (ευκαλύπτους) που είχε φυτέψει στην περιοχή η  εταιρεία που εκμεταλλευόταν τα λουτρά, στα τέλη του 19ου αιώνα. Φυσικά, η ιστορία των πηγών χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στο συγκεκριμένο σημείο, κατά την αρχαιότητα, βρίσκονταν ιερά του Ασκληπιού, της Αφροδίτης και άλλων θεών, ενώ το υδροθεραπευτήριο λειτουργούσε τόσο στα αρχαία, όσο και στα μετέπειτα ρωμαϊκά χρόνια, όπως, άλλωστε, μαρτυρούν τα ερείπια των ρωμαϊκών λουτρών που βλέπει κανείς στην περιοχή. Οι πηγές, ωστόσο, είχαν εγκαταλειφθεί για αιώνες και, μόλις, το 1890, άρχισε η αξιοποίησή τους, από την εταιρεία των σιδηροδρόμων Πειραιώς-Αθηνών-Πελοποννήσου. Τότε κατασκευάστηκε και παρακαμπτήρια σιδηροδρομική γραμμή προς τα Λουτρά με αφετηρία τα Καβάσιλα. Επίσης, δημιουργήθηκε υδροθεραπευτήριο, εγκαταστάσεις ωτορινόπλυσης και ψεκασμών του λάρυγγα, αλλά και ξενώνες, αγορά, πάρκα κλ.π. Τα λουτρά ξαναβρήκαν την αίγλη τους μετά το 1951, αφού στη διάρκεια του πολέμου καταστράφηκαν και ως και σήμερα λειτουργούν, σε συνδυασμό με πολυτελείς ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Όσο για τις ιαματικές ιδιότητες των λουτρών, θεωρείται ότι ενδείκνυνται για τη θεραπεία δερματοπαθειών, ρευματισμών, νευραλγιών, ημικρανιών, παθήσεων του αναπνευστικού κ.α.
Αφού θα έχεις γνωρίσει όλα όσα θα πρέπει στην πλευρά της στεριάς, στην ανοικτή θάλασσα, μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα από την ακτή δυτικά του λιμανιού, βρίσκεται το νησάκι της Καυκαλίδας. Ο πιο εύκολος τρόπος για να το προσεγγίσεις είναι με βάρκα, αν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που φτάνουν ως εδώ κολυμπώντας. Άλλωστε, σύμφωνα με την παράδοση, συνδεόταν στο παρελθόν με τη στεριά, με μια στενή λωρίδα γης. Ακόμη και σήμερα, το νησάκι αγγίζει σχεδόν την ακτή με τη βοήθεια βράχων και σημείων με ελάχιστο βάθος, σε βαθμό που η πιθανότητα να ήταν κάποτε κομμάτι της ξηράς, φαντάζει πολύ μεγάλη. Ο χαρακτηριστικός φάρος πάνω στο νησάκι  κατασκευάστηκε το 1906 και έχει ύψος πύργου 15 μέτρα και εστιακό ύψος 19 μέτρα. Είναι κατασκευασμένο από πέτρα και σκυρόδεμα. Στην Καυκαλίδα θα δεις ερείπια παλαιού ναού και ρωμαϊκών κτισμάτων.

Οι παραλίες της Κυλλήνης

Για τους λάτρεις των απέραντων αμμουδερών παραλιών και της θάλασσας του Ιονίου, με τα κρύα, πεντακάθαρα νερά, το κολύμπι στα νερά της Κυλλήνης είναι μια υπέροχη εμπειρία. Αληθινά εξωτική φαντάζει η αμμουδιά μπροστά στα Λουτρά της Κυλλήνης, με έκταση που φτάνει τα 6 χιλιόμετρα. Γνωρίστε, επίσης, την παραλία Robinson, που βλέπει στα νησιά του Ιονίου, την Ανάληψη, που βρίσκεται μόλις 2 χιλιόμετρα από το Κάστρο και παίρνει γαλάζια σημαία για την καθαρότητα των νερών και την παραλία “Καλαμιάς”, μια, ακόμη μεγάλη αμμουδιά, με οργανωμένη πλαζ και πολύ ψιλή άμμου. Πιο αριστερά θα ανακαλύψετε την αμμουδιά με το όνομα “Πετρέλαια” που ονομάστηκε έτσι, επειδή εκεί έγιναν πριν χρόνια προσπάθειες για ανεύρεση πετρελαίου και την παραλία Καυκαλίδας, ακόμη μια ωραία αμμουδιά, με θέα το ομώνυμο νησάκι. Μάλιστα, από την παραλία, οι πιο θαρραλέοι κολυμπούν ως απέναντι. Τέλος, η παραλία με το όνομα Μιμόζα, είναι το θέρετρο των αξιωματικών της 117 πτέρυγας μάχης Ανδραβίδας και θα τη βρείτε πολύ κοντά στο λιμάνι της Κυλλήνης να βλέπει προς το Βοριά.

Πως θα πάτε στην Κυλλήνη

Το αυτοκίνητό σου είναι η πρώτη επιλογή. Με κατεύθυνση προς Πάτρα και από εκεί συνεχίζεις, μέσω του εθνικού – περιφερειακού δρόμου, προς Πύργο. Μετά τα Σαγαίικα και τη Βάρδα, στρίβεις δεξιά προς Λεχαινά και καταλήγεις στην Κυλλήνη. Η διαδρομή θα είναι, περίπου λίγο πάνω από 3 ώρες. Υπάρχει και η επιλογή του λεωφορείου των ΚΤΕΛ. Επειδή η Κυλλήνη είναι το πέρασμα για τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, θα εξυπηρετηθείς από τα ΚΤΕΛ των δύο αυτών νησιών, που καταλήγουν στην Κυλλήνη, για να περάσουν απέναντι. Το λεωφορείο κάνει 4 ώρες μέχρι την Κυλλήνη. 

Τι θα φάτε στην Κυλλήνη

Σπεσιαλιτέ της περιοχής, όπως και όλης της δυτικής Πελοποννήσου, είναι η γουρουνοπούλα, που στα πανηγύρια θα απολαύσετε στη λαδόκολα, μαζί με σαλάτα και κρασί. Δοκιμάστε, ακόμη,  κόκκορα κρασάτο με μακαρόνια, στιφάδο, φρέσκα ψάρια από το Ιόνιο και για επιδόρπιο γαλακτομπούρεκο, μπακλαβά ή λουκουμάδες. Γενικά, τόσο στο  Κάστρο Κυλλήνης όσο και στα διπλανά χωριά και κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν πολλές ταβέρνες με καλό φαγητό και ικανοποιητικές τιμές.

Τι θα αγοράετε από την Κυλλήνη

Φεύγοντας από την περιοχή, πάρτε μαζί σας ελαιόλαδο, τυροκομικά προϊόντα (όπως φέτα ή γραβιέρα), ούζο και είδη λαϊκής τέχνης.

Διαμονή στην Κυλλήνη

Ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια στην περιοχή υπάρχουν, για όλα τα γούστα και τα βαλάντια, από μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες πολυτελείας έως και απλοί ξενώνες με καθαριότητα και περιποίηση. Περισσότερες και αναλυτικές πληροφορίες μπορείς να πάρεις από τις ιστοσελίδες του Δήμου Κάστρου-Κυλλήνης (http://www.dkastrou-kyllinis.gr/) και της Διαδικτυακής Πύλης Πολιτισμού και Τουρισμού της Κυλλήνης (http://www.infokillini.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=37&Itemid=45&lang=el).

Κυλλήνη-Χρήσιμα Τηλέφωνα

Δήμος Κάστρου-Κυλλήνης: 26230 92661-662
Λιμεναρχείο: 26230 92211
Αστυνομία: 26230 92202
Νομαρχιακό Νοσοκομείο Αμαλιάδας: 26220 24351
Περιφερειακό Ιατρείο Κυλλήνης: 26230 92222
ΚΤΕΛ: 210 5124910
Ιαματικά Λουτρά: 26230 96264, 92318

Εκστρατεία ομογενειακής εφημερίδας για την τουριστική προβολή της Ελλάδας

Δίμηνη εκστρατεία προβολής της χώρας μας, με το σύνθημα «Φέτος το καλοκαίρι πάμε Ελλάδα», η δίγλωσση ξεκίνησε η δίγλωσση ελληνοαμερικανική εβδομαδιαία ελληνοαμερικανική εφημερίδα Greek News.
Όπως προστίθεται σε ανακοίνωση της εφημερίδας, καλεί κάθε ομογενή και κάθε φιλέλληνα να επισκεφθεί την Ελλάδα το φετινό καλοκαίρι.

"Η εκστρατεία καλύπτει πέραν της έντυπης έκδοσης και την ηλεκτρονική της, η οποία είναι μία από τις τρεις μεγαλύτερες της Ομογένειας, με επισκέπτες απ' όλο τον κόσμο" αναφέρει μεταξύ άλλων η εφημερίδα. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ

Η Ελλάδα σε κρίση. Ο τουρισμός σε «ακρισία»;


 Η ανταπόκριση του Δημήτριου Μιχαηλίδη είναι καταπέλτης για τον ελληνιό τουρισμό και εδικά για την Χαλκιδική. Διαβάστε την και σίγουρα θα πείτε "και εμείς τα έχουμε περάσει αυτά". Η διαφορά μία: Εσείς τα περνάτε αλλά δεν τα καταγγείλατε. Οπότε καλά να τα πάθετε...

Γράφει ο Δημ. Μιχαηλίδης:

«Ζούμε μια πρωτόγνωρη κρίση στην πατρίδα μας, κρίση όχι μόνο οικονομική, αλλά και θεσμική και κοινωνική. Έχει ήδη αγγίξει κάθε κομμάτι της οικονομικής δραστηριότητας στην χώρα μας και ειδικότερα τον Τουρισμό», Νικόλας Κανελλόπουλος, Πρόεδρος του ΕΟΤ και Επικεφαλής της Ειδικής Επιτροπής Κρίσης, 13/5/2010.
«Για την αντιμετώπιση το ταχύτερο δυνατό αυτής την πρωτόγνωρης κρίσης, με πρωτοβουλία της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠοΤ, έχει δημιουργηθεί στον ΕΟΤ Ειδική Επιτροπή για τη Διαχείριση της Κρίσης στον Τουρισμό. Στόχος της δράσης είναι: (α) Να αποτρέψουμε περαιτέρω ακυρώσεις σε κρατήσεις και (β) Να απευθυνθούμε στον εν δυνάμει επισκέπτη, στον επισκέπτη που σκέφτεται την χώρα μας ως προορισμό για τις διακοπές του, για να τονίσουμε πως η Ελλάδα παραμένει ασφαλής & φιλόξενη».
Από την αγωνιώδη, εντατική, συντονισμένη κίνηση του ΥΠοΤ, όπως καταγράφεται παραπάνω λείπει η εστίαση στο ανθρώπινο δυναμικό, στην «ψυχή», που θα υλοποιήσει όλο τον σχεδιασμό, και στην συναντίληψη που πρέπει να έχουν όλοι, για φιλοξενία ποιότητας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, για να ξέρουμε τι λέμε, ότι ποιότητα είναι η ικανοποίηση των (νόμιμων και ηθικών) προσδοκιών του πελάτη.
Και μαζί με το κράτος, και άξιοι συγχαρητηρίων, ιδιώτες (πχ Aldemar Sani Gourmet Touring) υπό την αιγίδα του ΕΟΤ, «τρέχουν» παντού για να προβάλουν την Ελλάδα και τον Ελληνικό Τουρισμό. Πάνω από 240 ξένοι τουριστικοί πράκτορες απόλαυσαν το γευστικό road show με ελληνικό ελαιόλαδο, μανούρι τυλιγμένο με μελιτζάνα, κολοκυθοκεφτέδες με γιαούρτι, μανιτάρια με κολοκύθα & γραβιέρα, χωριάτικη σαλάτα, μπεκρή μεζέ με κάπαρη και λιαστή ντομάτα, γαρίδες με άσπρα φασόλια, λαυράκι με ρόκα και σάλτσα εσπεριδοειδών και επιδόρπιο αχλάδι με μέλι και γιαούρτι (όπως διαβάζουμε σε ανακοίνωση των οργανωτών).
Τελικά επιβεβαιώνεται ότι η ΚΟΛΑΣΗ είναι ο παράδεισος σχεδιασμένος με καλές προθέσεις. Στην εφαρμογή των καλών προθέσεων της τουριστικής προβολής της Ελλάδος, με σοβαρές ελλείψεις στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και σε περίπτωση ελαστικής συνείδησης ή έστω δεοντολογίας, ή ακόμα και συνειδητής επιλογής, το αποτέλεσμα είναι «κόλαση» και σοβαρή δυσφήμιση, όχι μόνο της συγκεκριμένης μονάδας αλλά και της περιοχής όλης. Ο επισκέπτης δεν ξεχωρίζει αισθητά την επιχειρηματική μονάδα ή τον Διευθυντή της από την περιοχή. Η σημαντική διαφορά είναι ότι η επιχείρηση είναι ιδιωτική περιουσία ενώ η φήμη της περιοχής είναι συλλογική περιουσία, που ανήκει σε όλους και επηρεάζει την ζωή όλων των κατοίκων της περιοχής. Και αυτήν την συλλογική περιουσία, την «φήμη της περιοχής» πρέπει να φροντίζουμε όλοι με συλλογικά σχήματα και ο κάθε ένας, ενώ ταυτόχρονα κάθε ένας ασυνείδητος ή απλά «απαράδεκτος» σε επίπεδο συμπεριφοράς ή χωρίς επαγγελματική δεοντολογία, μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα, να καταστρέψει.
Σε πεντάστερη ξενοδοχειακή μονάδα στην Καλλιθέα Χαλκιδικής το site στο διαδίκτυο (internet) περιγράφει τις παροχές για τους διαμένοντες μεταξύ των οποίων και προφυλαγμένο από τον ήλιο parking για τα οχήματα τους. Είχα την ευκαιρία να διαμείνω μία βραδιά και πράγματι το όχημα μου στάθμευσε στο parking. Όμως τις επόμενες μέρες, 14, 15 & 16 Μαΐου 2010, δεν μου επετράπη να σταθμεύσω, παρά το ότι έγραφε το site και παρά το ότι υπήρχε χώρος ελεύθερος. Όταν ζήτησα τον λόγο, ο υπάλληλος μου είπε ότι αυτές τις οδηγίες είχε από τον Διευθυντή του ξενοδοχείου, και όταν επέμενα αφού συνομίλησε στον ασύρματο μαζί του μου επανέλαβε ότι ο Διευθυντής είπε να μην σταθμεύσουν τα συγκεκριμένα οχήματα των 44 δωματίων που χρησιμοποιήσαμε. Η διάκριση είναι απαράδεκτη.
Στην ίδια πεντάστερη ξενοδοχειακή μονάδα στην Καλλιθέα Χαλκιδικής αναγράφει στον τιμοκατάλογο Ελληνικής αγοράς 2010, ότι το κόστος διαμονής για μια βραδιά για ένα δωμάτιο (Δίκλινο-garden-pool view) για δύο άτομα είναι (53€χ2=)106€ και εφ όσον επιθυμούν διαμονή μόνο με πρωινό παρέχεται έκπτωση 15€/ενήλικα, δηλαδή -30€ στο δίκλινο, που σημαίνει ότι το Δίκλινο-garden-pool view για δύο άτομα είναι 76€ μόνο.
Στο site της 18/5/2010, η πεντάστερη ξενοδοχειακή μονάδα προσφέρει το Δίκλινο garden view room (rate includes American buffet breakfast, diner and all applicable taxes) 84.80€ μόνο. Η πληρωμένη παραμονή στις 15/5/2010 προσφέρθηκε για 35 δωμάτια στο ύψος των 70€ (χωρίς βραδινό, το οποίο όπως δείχνει το site της πεντάστερης ξενοδοχειακής μονάδας στην Χαλκιδική θα έπρεπε να είναι 15€), ενώ η προσφορά (!) για το βραδινό ήταν 25€.
Αν λοιπόν θέλεις να απολαύσεις μία ημέρα ξεκούρασης με τον/την σύντροφό σου, και να περιλαμβάνει πρωινό και βραδινό, και κλείσεις το δίκλινο (garden view) από το site θα σου κοστίσει 84.80€ , ενώ εάν θέλεις να προωθήσεις την περιοχή, να προβάλεις την τοπική ταυτότητα, να δημιουργήσεις κινητικότητα και ευχάριστα βιώματα και γνωριμία με τους κατοίκους της περιοχής (δηλαδή κάτι σαν «ανοιχτές πόρτες για τους περιοίκους») πληρώσαμε 120.00€ ! ! ! ! !
Με μεγάλη δυσάρεστη έκπληξη διαπίστωσα επίσης ότι το bar-café στις 14, 15 & 16/5/2010, στην ίδια πεντάστερη ξενοδοχειακή μονάδα στην Καλλιθέα Χαλκιδικής, δεν δέχθηκε την χρέωση στο δωμάτιο μου (το οποίο σημειωτέον συμφωνήθηκε ότι θα εξοφλήσω με πιστωτική κάρτα, όπως και έγινε), αλλά απαιτούσε άμεση πληρωμή με χρήματα (που για πεντάστερο ξενοδοχείο είναι απαράδεκτο), διότι όπως μου ειπώθηκε από τους ευγενέστατους, μη ομιλούντες ελληνικά υπαλλήλους, και τον πραγματικά άριστο Έλληνα μαίτρ, αυτές ήταν οι εντολές του Διευθυντή του 5* ξενοδοχείου.
Ακόμα θεώρησα περίεργο ότι ο καφές το τριήμερο που ήμουν εκεί μου προσφέρονταν χωρίς νερό πόσιμο. Εάν ήθελα νερό να πιω μαζί με τον καφέ, έπρεπε να το παραγγείλω και το μοναδικού μεγέθους μπουκάλι κόστιζε 4€ ! ! ! Δεν ξέρω τι λένε στις σχολές τουρισμού, αλλά αυτής της μορφής το service, μου δημιούργησε πάρα πολλές απορίες. Οι απορίες πολλαπλασιάστηκαν όταν καθηγητής Τουριστικού μάρκετινγκ που ήταν στην παρέα πήγε μέσα και μας έφεραν 4 ποτήρια νερό πόσιμο βρύσης (που πιθανόν να σήμαινε ότι ήταν συγκεκριμένες οδηγίες για καφέ χωρίς νερό).
Εάν η ιδιότυπη «νεοΜαγκιά» και «νεοΑποικιοκρατική» συμπεριφορά του Διευθυντή του πεντάστερου ξενοδοχείου, πέραν πάσης δεοντολογίας και πέραν πάσης σωστής επαγγελματικής συμπεριφοράς, συμβαίνει σε πεντάστερα ξενοδοχεία, και μάλιστα στον 4ο προορισμό εισαγόμενου τουρισμού στην Ελλάδα-την Χαλκιδική, η, με πάρα πολλές καλές προθέσεις, προσπάθεια, όπου ξοδεύτηκαν και χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, για την προβολή του Ελληνικού Τουρισμού, είναι θνησιγενής, αναποτελεσματική και ψευδής.
Αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψη ότι όλα αυτά που έζησα στις 14-16/5/2010, στην πεντάστερη ξενοδοχειακή μονάδα της Καλλιθέας Χαλκιδικής, συμβαίνουν σε μια ιδιαίτερη προσπάθεια να υποστηριχθεί ο τουρισμός για να αποκτήσει ονοματεπώνυμο, ενσωματώνοντας στοιχεία του ισχυρού πολιτιστικού brand name της Ελλάδος στο τελικό τουριστικό προϊόν (γαστρονομία, ιστορία, φημισμένα τοπικά προϊόντα, φυσικές ομορφιές κλπ), και μάλιστα συμβαίνουν σε επιχειρηματίες και σε ανθρώπους του τουρισμού και της τοπικής ανάπτυξης, τρομάζω στην σκέψη του τι μπορεί να συμβαίνει στους απλούς καταναλωτές του Ελληνικού Τουριστικού προϊόντος.
Επειδή ο τουρισμός μας αφορά όλους, και επειδή καταναλώνει τους τοπικούς φυσικούς μας πόρους (φύση, νερό κλπ), και επειδή υποστηρίζεται από τις δημόσιες υποδομές της χώρας μας (απόβλητα, σκουπίδια, δρόμοι, ρεύμα κλπ), και επειδή λειτουργεί σε ένα ευνομούμενο κράτος δεν μπορεί να είναι ασύδοτος, ούτε να λειτουργεί έξω από την επαγγελματική δεοντολογία και κυρίως δεν μπορεί να είναι χωρίς ευγένεια".

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Με ιστιοπλοϊκό στις Μικρές Κυκλάδες



Μικρές αποστάσεις, αμέτρητοι υπήνεμοι όρμοι για το μελτέμι, εκπληκτικές αμμουδιές, ήσυχη ζωή. Οπως ονειρευόμαστε το καλοκαίρι μας…


ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΙΟΡΔΑΝΟΓΛΟΥ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: LES MEYERS
Kαλές δονήσεις. Ανοιχτά της Νάξου και η πλώρη σκίζει το μπλε νερό που φωσφορίζει. Η παρέα λιάζεται στο κατάστρωμα του ιστιοφόρου πίνοντας μπίρες και ακούγοντας τζαζ από το iPod station. Σε λίγο βλέπουμε τον βορινό κάβο της Καλοταρίτισσας: ο κάθετος μαύρος του γρανίτης πορτοκαλίζει στο απογευματινό φως με τα πόδια του στα ερεβώδη βάθη. Μυρίζει στεριά, θυμάρι και φασκομηλιά. Φουντάρουμε στον όρμο της Καλοταρίτισσας, μια μικρή λίμνη προστατευμένη από τον καιρό. Σταυρός λέγεται το λιμανάκι της Δονούσας. Είναι μικρό και ζόρικο στον Γαρμπή. Η αμμουδιά είναι ζωγραφιά και τα νερά να τα πιεις στο ποτήρι.
Η Δονούσα έχει καμιά 120αριά κατοίκους, έχει παιδιά, έχει μέχρι και λύκειο. Ολοι ζουν κάνοντας λίγο απ' όλα. Εχει μια ήσυχη ζωή που ελάχιστα ταράζεται από το τρελό κυκλαδίτικο καλοκαίρι. Οδηγάμε τους ψηλούς λόφους ώς το Μερσίνι, έναν αρχετυπικό κυκλαδίτικο οικισμό. Συνεχίζουμε προς την Καλοταρίτισσα περνώντας από τον Μοσχονά, τον γεμάτον Αθήρι και Κρητικό μικρό αμπελώνα του νησιού. Από πάνω ο Πάπας, η ψηλότερη κορυφή, και κάτω ο όρμος - χθεσινό μας καταφύγιο, μια τιρκουάζ ακουαρέλα, με πολύ μπλε και λίγο κίτρινο. Γιατί όμως λέγεται Δονούσα; Γιατί είναι το ανατολικότερο νησάκι, καταμεσής στο Αιγαίο, έρμαιο των ανέμων που το δονούν. Μάλιστα. Περιμένατε λιγότερο ποιητική ερμηνεία σε τέτοιο τόπο;
Κούφιο είναι, όχι κουφό!
Καβατζάρουμε το βορινό κάβο στο Επάνω Κουφονήσι και μπαίνουμε στο Πορί. Τα νερά είναι εντελώς τροπικά - το χρώμα τους είναι βγαλμένο από φυλλάδιο για την Καραϊβική. Παραπλέουμε τις διάσημες αμμουδιές της Ιταλίδας, του Χαρακόπου, του Φοίνικα, στεφανωμένες από τους λευκούς κυβόλιθους των rent rooms και των εξοχικών. Ναι ξέρω, το Κουφονήσι (το Επάνω) αναπτύσσεται ταχύτατα. Το μυστικό του χαμένου Παραδείσου των '70s και των '80s διέρρευσε εδώ και χρόνια. Εξάλλου, είναι το πιο μεγάλο και πολυάνθρωπο νησί των Μικρών Κυκλάδων. Από τους 360 μόνιμους κατοίκους το 70% είναι ψαράδες. Τα Κουφονήσια έχουν αναλογικά με τον πληθυσμό το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στην Ελλάδα! Γι' αυτό άλλωστε και οι ντόπιοι θεωρούν το εισόδημα από τον τουρισμό απλώς συμπληρωματικό - η θάλασσα τους θρέφει. Κι οι νέοι; Μένουν, πού να πάνε; Στα σχολεία υπάρχουν 70 παιδιά. Εως και ΤΕΕ έχει, παρακαλώ.
Μεσημεριανός περίπατος στα στενά της Χώρας. Ακίνητος χρόνος πηγμένος από τη ζέστη, το αλύπητο λευκό και τις κάθετες σκιές. Αυλές με μπουκαμβίλιες, μουριές, δεντρολίβανα, αγιόκλημα, άσπρες ξερολιθιές με δίχτυα αντί για συρματόπλεγμα. Είναι κουφό το Κουφονήσι; Οχι, λένε ότι το έβγαλαν έτσι από τις πολλές σπηλιές: είναι κούφιο, καθώς το σιγοτρώει η θάλασσα. Οσο για το Κάτω Κουφονήσι, είναι κούκλα το απόγευμα. Ακατοίκητο. Μόνο μια ταβερνούλα, το κατάλευκο ξωκλήσι της Παναγίας να θυμίζει τα θορυβώδη πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, λίγα χωράφια και ένας παράταιρος φοίνικας. Κι οι ακτές είναι απλώς μούρλια. Δεν χορταίνεις να θαυμάζεις αυτά τα ανεμοδαρμένα βράχια.
Σκίνα και πειρατές
Το Αιγαίο φρεσκάρισε τον αγέρα του. Το σκάφος γέρνει ηδονικά: ώρα για σπορ. Πάμε ώς την Κέρο και στρίβουμε παίρνοντας τον καιρό δευτερόπριμα: βιντζιρέλο, μαντάρι, μάτσα, μούδες, μουδόσκοινα, πρυμάτσα, τζένοα, μεγίστη, μπούμα, ξάρτια και ξαρτόριζες, εντρυφούμε στο ιστιοπλοϊκό λεξιλόγιο. Το πανί βουίζει. Είναι μια βαθιά κατάδυση στα άδυτα της ναυτοσύνης, μια ασύλληπτης ομορφιάς επαφή με τα στοιχειά, τους δαίμονες και τις θεότητες του Αιγαίου, με τα βρεγμένα αγάλματα που κοιμούνται βαθιά στις θαλασσινές τους σπηλιές. Ε, δίπλα στην Κέρο είμαι, τι να σκέφτομαι; Ο ερημότοπος που έκρυβε τόσες χιλιάδες χρόνια τα ομορφότερα ειδώλια του Κυκλαδικού Πολιτισμού είναι έρημος και σήμερα, γεμάτος αγριοκάτσικα, αφιλόξενες ακτές και τα καλοκαίρια με κάμποσους αρχαιολόγους που ψάχνουν το κυκλαδίτικο φως στο ζεστό χώμα.
Φτάνουμε σε λίγο στη Σχοινούσα, ένα σχεδόν επίπεδο χαμηλό νησόπουλο, με καμπύλες πολλές και στην κορφή τους, σαν πέτρινες ρώγες, οι έρημοι ανεμόμυλοι. Κάποτε στον όρμο του Μερσινιού φουντάρανε πειρατές. Και με το δίκιο τους, διότι είναι από τους πιο ασφαλείς του Αιγαίου. Σήμερα δένουν οι ιστιοπλόοι. Πλαγιοδετούμε και σαλτάρουμε σε ένα αγροτικό για να ανεβούμε ώς τη Χώρα, ένα όμορφο, γλυκό χωριό με μια λιλιπούτεια πλατεία. Η σκόνη μπαίνει στην καρότσα του αγροτικού που μας πάει στη Μεσαριά, το άλλο όμορφο χωριουδάκι της Σχοινούσας. Ησυχο, με ελάχιστους κατοίκους και ολόγυρα μπαξεδάκια, χωραφάκια και αμπελάκια, όλα άνυδρα, φίσκα στα πεντανόστιμα φασολάκια, ντομάτες και καρπούζια. Εύφορο νησί πάντα η Σχοινούσα, ερημωμένο τρις από πειρατές και σεισμούς, ανήκε στην Αμοργιανή Μονή Χοζοβιώτισσας. Τα σκίνα με τα χρόνια ξεριζώθηκαν και έγιναν χωράφια. Εμειναν στο όνομα όμως. Η Σχοινούσα μάς χαρίζει θέα από όποιο χωματόδρομο και να οδηγήσουμε. Μόνο χωματόδρομους ε; Και παραλίες; Πάνω από μια ντουζίνα, όλες αμμουδερές· ένας γαλανός παράδεισος.
Ηράκλειες δυνάμεις
Και η Ηρακλειά ήταν ιδιοκτησία της Μονής Χοζοβιώτισσας, η οποία επέτρεψε να έρθει στο νησί κόσμος από την Αιγιάλη και να το ξεχερσώσει, παραχωρώντας το 50% των εσόδων στη Μονή. Το ξεχέρσωμα του αγριότοπου ήταν σίγουρα ηράκλεια προσπάθεια. Γι' αυτό μάλλον τη λένε Ηρακλειά: γιατί εδώ ζούσαν πολύ δυνατοί άνθρωποι… Πάνω από την εξαιρετική αμμουδιά στο Λιβάδι ένα παλιό κάστρο και ένα γιαπί - μελλούμενο ξενοδοχείο. Αρμιρίκια, πικροδάφνες και στις πλαγιές κέδροι και σκοινιές άφθονες. Η Παναγιά είναι το επάνω χωριό, ένας χαριτωμένος οικισμός κτηνοτρόφων: λευκά σπιτάκια, μάντρες με φραγκοσυκιές και γιασεμιά, αυλές γεμάτες βικοκρίθαρα και γιδίλα ανακατεμένη με θυμάρι, ρίγανη και ζεστό κοκκινόχωμα. Ολόγυρα ψηλοί λόφοι, η κορφή του Πάπα με το λευκό περιστεράκι του Προφήτη Ηλία και ένας χωματόδρομος που οδηγεί στον Αγιο Αθανάσιο, ένα εγκαταλελειμμένο χωριό - σχολείο μιας εντελώς χαμένης κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής: πέτρινα -καθόλου άσπρα- σπίτια, καμάρες και τόξα, άδεια ξύλινα ντουλάπια, μια εφημερίδα του 1956 μέσα, πιθάρια, ξύλινες στέγες και φραγκοσυκιές δέντρα ολάκερα. Και το μπλε να μπαίνει στο τοπία από παντού…
Αφήνουμε το νησί να τρεμουλιάζει στο μεσημεριανό φως και το παραπλέουμε από νότια χαζεύοντας τους θεόρατους γρανίτες του Μέριχα να χάνονται στην μπλε άβυσσο: το ταξίδι τελειώνει με μια απολαυστική ιστιοπλοΐα ώς την Πάρο. Ο καιρός φρεσκάρισε.
Ας βάλουμε τις νιτσεράδες…

ΚΟΣΤΟΣ
Ενα ιστιοπλοϊκό στα 40 πόδια (13 και κάτι μέτρα) με τρεις καμπίνες (φιλοξενεί άνετα 6 άτομα και με στριμωξίδι 8) θα σας στοιχίσει στη high season φέτος περίπου 3.200 € την εβδομάδα (για το αντίστοιχο τετρακάμπινο 43 ποδών υπολογίστε κάπου 4.000 €).
Αν δεν έχετε έμπειρους καπετάνιους στην παρέα θα χρειαστείτε και έναν σκίπερ (140 € την ημέρα συν το φαγητό του).
Για το πετρέλαιο μιας εβδομάδας (δρομολόγιο Πειραιάς - Μικρές Κυκλάδες - Πειραιάς) υπολογίστε κάπου 250 €. Αν δώσετε και 350 € στο σούπερ μάρκετ και γεμίσετε προμήθειες, το σύνολο μιας εβδομάδας για 6 άτομα έρχεται στα 3.800 (χωρίς σκίπερ). Δηλαδή περίπου 640 € κατ' άτομο.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Ολα τα νησιά συνδέονται με τον Πειραιά (Blue Star Ferries: 210-89.19.800, www.bluestarferries.gr και GA Ferries: 210-45.11.720, www.gaferries.gr) και καθημερινά με τη Νάξο με τον θρυλικό Σκοπελίτη (22850-71.269). Μεταφορές στα κοντινά νησιά με καΐκι κάνει ο Πράσινος από το Κουφονήσι (6945042548). Ιστιοπλοϊκό σκάφος μπορείτε να νοικιάσετε από τη βάση της Vernicos Yachts στην Πάρο (210-98.96.023). Από Πειραιά με ιστιοφόρο είναι κάπως μακρινό ταξίδι και το καλοκαίρι θα επιστρέφετε με μελτέμι όρτσα. Αν το κάνετε, θέλετε καλύτερα δύο εβδομάδες ναύλο.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Κουφονήσια: Κορυφαίες επιλογές είναι το ξενοδοχείο Αίολος, με αιγαιοπελαγίτικη αισθητική και ωραία πισίνα (22850-74.206, www.aeoloshotel.com) και το Κέρος (22850-71.601).
Σχοινούσα: Κορυφαίο το ξενοδοχείο Lioliou (22850-71.975). Ακόμη: Ηλιοβασίλεμα (22850-71.948) και Προβάλωμα (22850-71.936).
Ηρακλειά: Η Βίλα Ζωγράφος (22850-71.946) είναι η καλύτερή σας επιλογή, ενώ πολύ καλά είναι και τα Anna's Place (22850-74.234) και Villa Glafkos (22850-71.892).
Δονούσα: Σημειώστε τα δωμάτια του Σπύρου Σκοπελίτη (22850-52.296), της Χρύσας Πράσινου (22850-51.575) και της Ειρήνης Μαρκουλή (22850-51.569).
ΦΑΓΗΤΟ
Τα ντόπια κατσικάκια είναι γαστρονομικό highlight. Ζητήστε το πατατάτο (κρέας με πατάτες κοκκινιστό), ντόπια φάβα, κατσίκι γεμιστό και μαγειρευτά με ντόπια άνυδρα λαχανικά. Και πάνω απ' όλα, ψάρια και θαλασσινά ολόφρεσκα!
Στη Δονούσα: Ηλιοβασίλεμα, Αποσπερίτης και Κύμα, οι καλύτερες επιλογές.
Στο Επάνω Κουφονήσι: Ο Καπετάν Νικόλας (η καλύτερη αστακομακαρονάδα στις Κυκλάδες!), το Στέκι της Μαρίας (ούζα!), το Ρεμέτζο και ο καπετάν Δημήτρης είναι σχεδόν κλασικά.
Στο Κάτω Κουφονήσι: O θρυλικός Βενετσάνος έχει κορυφαία κρέατα και ξυλόφουρνο πολύ δυνατό.
Στη Σχοινούσα: Μερσίνι - Νικόλας (ταβέρνες στο λιμάνι για σκαφάτους). Στη Χώρα να πάτε στη Μαργαρίτα και στην Ποθητή (κατσίκι γεμιστό, σκορπίνα με μακαρόνια ) και στην ταβέρνα Μελτέμι.
Στην Ηρακλειά: Σύρμα, Πεύκος, Μαϊστράλι είναι από τα πιο γνωστά. Ψάξτε και το πολύ καλό Στέκι στο Πάνω Χωριό.
ΑΞΙΖΕΙ
• Να κολυμπήσετε σε μερικές από τις ομορφότερες αμμουδιές του Αιγαίου. Σημειώστε: Πορί στα Κουφονήσια. Ψιλή Αμμος και Τσιγκούρι στη Σχοινούσα. Λιβάδι και Φύκιο στη Δονούσα. Λιβάδι (υπάρχει ένα σε όλα σχεδόν τα νησιά!), Αγιος Γεώργιος και Βουρκαριά στην Ηρακλειά.
• Να κάνετε βόλτα στην ενδοχώρα των νησιών: θα δείτε ένα Αιγαίο που δεν θα το πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμη. Ανέγγιχτα από τη λαίλαπα του τουρισμού κυκλαδίτικα χωριουδάκια, παλιοί αγρότες, ψαράδες, γεωργοί και μπακάληδες και ρυθμοί πολύ πολύ χαλαροί.
• Να δείτε το δειλινό στο Κάτω Κουφονήσι, στο στενό. Πορφυρά πορτοκαλιά βράχια και τεράστιοι μονόλιθοι που πετιούνται από το νερό και θυμίζουν Ταϊλάνδη. Αν έρθετε με ιστιοπλοϊκό, να πάρετε το dinghy και να πλεύσετε εδώ το απόγευμα.
• Να δέσετε το σκάφος στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας και να περάσετε το βράδυ εκεί. Είναι σαν λίμνη και όλα τόσο γαλήνια που θα ξεκουραστεί η ψυχή σας. Ξυπνήστε πολύ πρωί και βουτήξτε στα τυρκουάζ νερά με διαφάνειες Ερυθράς Θάλασσας…
• Να έρθετε στον όρμο της Αλιμνιάς, στην Ηρακλειά, και να βουτήξετε με μάσκα και αναπνευστήρα. Στα 8 μέτρα βάθος, πάνω στη βελουδένια ποσειδωνία, είναι ξαπλωμένο ένα ατόφιο γερμανικό υδροπλάνο από τον καιρό της Κατοχής. Μπορείτε να το δείτε ωραιότατα από τη επιφάνεια (φαίνεται και από το σκάφος!) και αν φοράτε πτερύγια κάντε μια βουτιά να τρομάξετε τις στηροπούλες που ζουν μέσα στο κόκπιτ!
ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΚΑ TIPS
Νερό γενικά θα βρείτε και στα τέσσερα νησιά. Αλλά όχι πολύ. Καύσιμο θα πάρετε μόνο στο Επάνω Κουφονήσι (22850-71.457). Ρεύμα δεν θα πάρετε από πουθενά.
Ολα τα νησιά έχουν ασφαλή αγκυροβόλια και όρμους - καταφύγια σε όλους τους καιρούς: είναι γενικά ιστιοπλοϊκός παράδεισος! Προσοχή μόνο στους νοτιάδες (όλα τα λιμάνια έχουν νότιο προσανατολισμό) και στη ρεστία τους.
Τώρα για τα της διαβίωσης στο σκάφος, οργάνωσης ταξιδιού κ.λπ. θέλετε ολόκληρο βιβλίο. Διαβάστε το «Εγχειρίδιο του Καλοφαγά Ιστιοπλόου» (εκδόσεις Ψίχαλου). Εχει πολλά πολύτιμα, εκτός από συνταγές.
INFO:
Κωδικός κλήσης: 22850
Κουφονήσια: Κοινότητα 71.379, Αστυνομία 71.375, Ιατρείο 71.370
Δονούσα: Κοινότητα 51.600, Ιατρείο 51.506
Ηρακλειά: Κοινότητα 71.545, Ιατρείο 71.388
Σχοινούσα: Κοινότητα 71.170, Ιατρείο 71.385.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - ΤΑΞΙΔΙΑ

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...