Διασχίζοντας τη Μαύρη 'Ήπειρο - Νότια Αφρική

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΜΕΑΣ 

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Κέιπ Τάουν, είχαμε κιόλας αγνοήσει τις βασικές οδηγίες για ένα ταξίδι στη Νότια Αφρική: δεν είχαμε κανονίσει τη μεταφορά μας από το αεροδρόμιο στο hostel, δεν είχαμε συνάλλαγμα και φυσικά, όπως στα περισσότερα αεροδρόμια της Αφρικής (αυτό το διαπιστώσαμε με παρόμοιο τρόπο αργότερα), δεν υπήρχε λεωφορείο για το κέντρο, οπότε καταλήξαμε να παζαρεύουμε με ένα ταξί την τιμή του ευρώ σε μικρότερη ισοτιμία από την τιμή του δολαρίου για να πάμε μέχρι το κέντρο της πόλης.

Πολύς κόσμος τρομάζει στην ιδέα του hostel, πόσω μάλλον στην Αφρική, αλλά εδώ μιλάμε για ιδιαίτερη περίπτωση. Το Ashanti βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής του Gardens και όλα τα παράθυρα της δυτικής πλευράς έχουν θέα στη μεριά του Table Mountain, ενός εντυπωσιακού ορεινού όγκου τραπεζοειδούς σχήματος. Κάθε λεπτομέρεια είχε σχεδιαστεί με απίστευτη λεπτομέρεια στο hostel Ashanti: από τον κήπο με τις φοινικιές και τις αιώρες, τη διακόσμηση α λα Γκαουντί στους περισσότερους χώρους, το μπαρ στον πρώτο όροφο μέχρι και τα κιάλια στις τουαλέτες με θέα στο Table Mountain! Αυτό που ωστόσο εντυπωσιάζει τον επισκέπτη του hostel είναι η ατμόσφαιρά του. Οταν φτάσαμε εκεί κατά τις 7 το απόγευμα, ένα γκρουπ εθελοντών γιατρών από τη Δανία έδινε το αποχαιρετιστήριο πάρτι, το οποίο εξαπλωνόταν με γρήγορους ρυθμούς από το μπαρ στους υπόλοιπους χώρους. Οπως διαπιστώσαμε μετέπειτα, κάθε χρόνο καταφτάνουν μαζί με τους επισκέπτες πολλοί εθελοντές από τη βόρεια κυρίως Ευρώπη και εργάζονται ως γιατροί, θεραπευτές, νοσηλευτές. Το άλλο πολύ θετικό σημείο του Ashanti, αλλά και των περισσότερων hostels της πόλης, είναι ότι αποτελούν, ίσως, ένα από τα εγκυρότερα δίκτυα πληροφόρησης. Κόσμος καταφτάνει από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα μεταφέροντας εντυπώσεις, ιδέες για εκδρομές, συμβουλές και πολύ χρήσιμες πληροφορίες με τον πιο έγκυρο τρόπο: τις δικές του εμπειρίες. Παράλληλα, διοργανώνονται εξερευνήσεις με χαμηλό σχετικά κόστος (συλλέγουν συμμετοχές από όλα τα hostels της πόλης) στο Κέιπ Τάουν και στις γύρω περιοχές.

Waterfront - Clifton

To Κέιπ Τάουν είναι μια μεγάλη σχετικά πόλη των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά ποτέ δεν σου δίνει την αίσθηση μιας μεγαλούπολης. Ακόμη και στο κέντρο της, όπου δεσπόζουν μεγάλα κτίρια, δεν χάνεις ποτέ την επαφή με τον ήλιο. Ενα από τα κυριότερα αξιοθέατά του είναι το Victoria and Alfred Waterfront ή απλά Waterfront, ένα μικρό λιμάνι που η αρχιτεκτονική του θυμίζει μια μείξη Αμστερνταμ και Μάντσεστερ. Μια ηλιόλουστη βόλτα χωρίς κανένα, ιδιαίτερο τουριστικό σκοπό είναι ό,τι πρέπει: παντού υπάρχουν μουσικά σχήματα, θεατρικές ομάδες ή ακροβάτες που σε κάνουν να ξεχνιέσαι για ώρες. Στα «διαλείμματα» δοκιμάσαμε κάμποσες μερίδες fish 'n' chips σε διαφορετικές παραλλαγές. Καθώς βράδιαζε, ο κόσμος αραίωνε και αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Long street, όπου χτυπά ο ρυθμός της πόλης το βράδυ. Είχε μια τεράστια ποικιλία από μπαρ, κλαμπ και χώρους συναυλιών. Περάσαμε από πολλά μέχρι να καταλήξουμε σε ένα μπαρ με τοπική ζωντανή μουσική, ένα μείγμα ρέγκε και soul, όπου γινόταν κυριολεκτικά χαμός. Κατά τις 4 το πρωί, άρχισαν να ελαχιστοποιούνται τα πρόσωπα που μας φαίνονταν οικεία γύρω μας, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε το ταξί με τους τελευταίους για το Ashanti.

Την επόμενη ημέρα, κινηθήκαμε με την ίδια ενεργητικότητα και πήγαμε για μπάνιο στην περιοχή του Clifton. Ο κόλπος του Clifton χωρίζεται από μεγάλους βράχους δημιουργώντας 4 παραλίες με αντίστοιχα ονόματα: Clifton 1, 2, 3 και 4. Αν και από μακριά αυτές οι παραλίες φαίνονται ολόιδιες, τα νούμερα αντιπροσωπεύουν την καταλληλότητα για σερφ με πιο κατάλληλη την 1. Για άλλους, πιθανότατα κοινωνιολογικούς λόγους, η 3 μαζεύει τους πιο πολλούς οπαδούς του μπιτς βόλεϊ, ενώ η 4 είναι απλώς η πολυπληθέστερη. Ο δρόμος που συνδέει το Clifton με το Κέιπ Τάουν είναι γεμάτος με διάσπαρτα κλαμπ, μερικά από τα πιο δημοφιλή της πόλης. Το βράδυ κινηθήκαμε προς τα εκεί, αλλά ατυχώς το όλο τοπίο θύμιζε περισσότερο Φαληράκι της Ρόδου παρά Νότια Αφρική...

Ακρωτήρι του Κέιπ Τάουν

Δεν ξέραμε πραγματικά τι να περιμένουμε από αυτή την ημερήσια εκδρομή που ξεκινούσε κατά τις 8 το πρωί και συμπεριλάμβανε επίσκεψη στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, διάσχιση με ποδήλατα του Εθνικού Πάρκου του Ακρωτηρίου, επίσκεψη στο Boulders Beach (κοντά στο Simon's Town) όπου ζει μια κοινότητα ενός σπάνιου είδους πιγκουίνου (Jackass Penguins), κρουαζιέρα μέχρι το Duiker Island για να δούμε μια αποικία με φώκιες (Cape Fur Seals) και στάση για πικνίκ! Το προηγούμενο βράδυ όλοι μας έλεγαν στο μπαρ του hostel ότι είναι μια από τις καλύτερες εκδρομές στην περιοχή, αφού επισκέπτεσαι τα ομορφότερα μέρη του ακρωτηρίου μόλις με 535 zar (περίπου 42 ευρώ), και τελικά ήταν αλήθεια! Ηταν μια απίστευτη εκδρομή όπου τα τοπία και οι εμπειρίες εναλλάσσονταν με τρομερή ταχύτητα, από τους λουόμενους πιγκουίνους στην απίστευτη θέα του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας και από τις φώκιες του Duiker Island στους οξύθυμους μπαμπουίνους, οι οποίοι έσπασαν τους υαλοκαθαριστήρες και τον δεξιό καθρέφτη του βαν! Μια υπέροχη «ζαλιστική» επαφή με τη φύση, μια εμπειρία που μόνο στην Αφρική μπορεί να έχει κανείς...

Robben Island

Το νησί των πιγκουίνων στα Αφρικάανς (αφρικανική διάλεκτο των ολλανδικών), αλλά η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι επισκέπτες πάνε στο Robben Island για να δουν τους δίποδους κολυμβητές. Αποτελεί ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, γιατί κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας αποτέλεσε φυλακή εγκλεισμού και βασανισμού όσων διεκδικούσαν ίση μεταχείριση μεταξύ μαύρων και λευκών. Η λίστα των «φιλοξενουμένων» του Robben Island είναι πολύ μεγάλη και ίσως ο γνωστότερος αυτών είναι ο νομπελίστας Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, ο οποίος είχε πει πρόσφατα: «Σήμερα, όταν κοιτάζω το Robben Island, το βλέπω πιο πολύ σαν μια γιορτή του αγώνα και σαν σύμβολο των πιο εκλεκτών αρετών του ανθρώπινου πνεύματος παρά σαν ένα μνημείο στυγνής τυραννίας και καταπίεσης του άπαρτχαϊντ. Είναι αλήθεια πως το Robben Island ήταν κάποτε ένα ζοφερό μέρος, αλλά μέσα από αυτό το σκοτάδι βγήκε μια υπέροχη λάμψη, ένα φως τόσο δυνατό, που δεν θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από τους τοίχους της φυλακής…».

Ολα αυτά μάς ήταν πάνω-κάτω γνωστά, αλλά πηγαίνοντας στον ίδιο τον τόπο όπου γράφτηκε η ιστορία, βρεθήκαμε στο πλάνο ενός ιδιότυπου ζωντανού ντοκιμαντέρ. Ο Ντέρικ ήταν ο οδηγός μας και το πρώτο μισό της επίσκεψης ήταν μέσα από λεωφορείο, όπου δινόταν μια περιγραφή τού τι θα επακολουθούσε, έγιναν 2 - 3 στάσεις σε κομβικά σημεία καθώς και μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του νησιού, από τους πρώτους επισκέπτες μέχρι σήμερα. Στο δεύτερο μισό, το λεωφορείο μάς άφησε στην είσοδο της φυλακής και ο Ντέρικ εξηγούσε τι ακριβώς συνέβαινε στις διάφορες πτέρυγες δείχνοντάς μας σποραδικά ντοκουμέντα από το αρχείο της φυλακής. Οι περιγραφές είχαν γίνει ξαφνικά πολύ πιο ζωντανές και η αιτία γι' αυτό μας άφησε εμβρόντητους. Μετά το τέλος του άπαρτχαϊντ, η οικονομική κατάσταση στη χώρα ήταν τραγική. Το γεγονός ότι οι έγκλειστοι στο Robben Island δεν είχαν καθαρό ποινικό μητρώο έκανε τη θέση τους ακόμη πιο δύσκολη, οπότε, για να βρεθεί κάποια διέξοδος, τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν τουριστικοί οδηγοί στο Robben Island. Από τότε, σχεδόν όλοι οι οδηγοί επισκεπτών είναι πρώην τρόφιμοι των φυλακών.

Αεροδρόμιο Γιοχάνεσμπουργκ

Κάθε βράδυ νομίζαμε ότι είχαμε τελειώσει με το Κέιπ Τάουν και ότι θα μπορούσαμε επιτέλους να προχωρήσουμε την πορεία προς το Βορρά, αλλά πάντα κάποιος θα έλεγε «αν δεν δείτε αυτό, δεν έχετε δει τίποτε από το Κέιπ Τάουν». Την τελευταία νύχτα, κάποιος έβαλε στην τηλεόραση του μπαρ να δούμε δύο βίντεο - στο ένα έκανε ελεύθερη πτώση από τα 2.000 μέτρα (σε καλή τιμή, όπως μας μαρτυρούσε) και στο άλλο κολυμπούσε σε ένα κλουβί δίπλα σε εξοργισμένους λευκούς καρχαρίες. Αυτό ήταν και η αφορμή να φύγουμε την άλλη μέρα και να πετάξουμε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Υπήρχαν πολλοί τρόποι να πάμε, αλλά η ύπαρξη low budget airlines και στη Νότια Αφρική μάς ιντρίγκαρε. Στην αρχή, δεν ξέραμε καθόλου σε τι αεροπλάνο θα μπαίναμε, αλλά τελικά η Fly Mango (837 zar, περίπου 65 ευρώ) αποδείχτηκε υπεράνω κάθε προσδοκίας. Σκεφτόμασταν να μείνουμε για λίγο στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά ο τελικός μας προορισμός ήταν το Nelspruit, μια κωμόπολη στα δυτικά της Νότιας Αφρικής και σχεδόν αποκλειστική είσοδος για το Kruger Park, το εντυπωσιακότερο εθνικό πάρκο της Νότιας Αφρικής (σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των ενοίκων του hostel).

Στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ μας περίμενε μια έκπληξη. Ηταν πιο φτηνό να πάρουμε ένα βαν απευθείας για Nelspruit (23 ευρώ, 3 ώρες διαδρομή) παρά να πηγαίναμε στο κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ και μετά από εκεί για Nelspruit. Χαρακτηριστικά, το ταξί από το αεροδρόμιο στο κέντρο της πόλης στοίχιζε πάνω από 50 ευρώ, χωρίς εναλλακτική λύση μέσου μαζικής μεταφοράς! (Μας επιβεβαίωσαν όμως πως όλα θα είναι καλύτερα μέχρι το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που θα γίνει του χρόνου το καλοκαίρι.) Ορμήσαμε στο πρώτο βαν για Nelspruit και έπειτα από τρεις ώρες ήμασταν στην είσοδο του Funky Monkey Backpackers. Ηδη ξέραμε πώς λειτουργεί η όλη κατάσταση και μέσα σε ελάχιστο χρόνο είχαμε κλείσει ένα τριήμερο σαφάρι στο Kruger Park για την επομένη το πρωί.

Κruger Park

Για κάποιον που δεν είχε πάει ποτέ σε σαφάρι, η ιστοσελίδα του Kruger Park ήταν άκρως ζαλιστική. Μιλούσε για πολλά είδη κατασκηνώσεων, από υπερπολυτελή καταλύματα μέχρι κατασκηνώσεις χωρίς ρεύμα. Μια ενημέρωση από κόσμο που μόλις είχε επιστρέψει από σαφάρι, ήταν επαρκής για να μας κατατοπίσει. Είχαμε κάνει το σωστό: όλα τα hostels του Nelspruit νοικιάζουν ένα ανοιχτό λεωφορείο για την περιήγηση στους χώρους του πάρκου και ένα κατάλυμα με όλα τα κομφόρ, που θα ικανοποιούσε ακόμη και τον πιο δύσκολο επισκέπτη.

Γεμάτοι ενθουσιασμό αλλά καθόλου ενέργεια, ξεκινήσαμε στις 5 τα χαράματα για την πύλη του Κruger Park. Εκεί μας υποδέχτηκε ο Thabo, που θα ήταν ο οδηγός μας για τις επόμενες τρεις ημέρες. Καθώς ανέτειλε ο ήλιος, ανέτειλε και η ενεργητικότητά μας. Η όλη διαδικασία του σαφάρι είχε ως εξής: ξεκινούσαμε στις 6 το πρωί ώστε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα νυκτόβια ζώα, διάλειμμα στις 12 για φαγητό και μετά σαφάρι μέχρι τη δύση του ηλίου, οπότε ήταν και υποχρεωτική η παραμονή μέσα στο κατάλυμα. Η στρατηγική του Thabo ήταν να δούμε και να φωτογραφίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες φορές τους «big five», τα πιο μεγάλα και δημοφιλή ζώα ενός σαφάρι: ελέφαντας, βούβαλος, λιοντάρι, λεοπάρδαλη και ρινόκερος. Πολλά από αυτά είχες πιο πολλές πιθανότητες να τα συναντήσεις τις νυχτερινές ώρες, αλλά, επειδή το νυχτερινό σαφάρι χρεωνόταν σε πολλαπλάσια τιμή με αναγκαστική συνοδεία των ειδικών φρουρών (park rangers), o Thabo προτιμούσε να μας ξυπνάει κάθε μέρα από τις 5 τα χαράματα γεμάτος κέφι και ενέργεια. Η αρχή ήταν εντυπωσιακή. Εκτός από τους «big five» είδαμε από πολύ κοντινή απόσταση αμέτρητα είδη ελαφιών, ζέβρες, γύπες, αντιλόπες, κροκόδειλους, ιπποπόταμους και ζώα που δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους (εκεί φάνηκαν οι πραγματικοί συνδρομητές του National Geographic). Ωστόσο, από τη δεύτερη ημέρα, η κόπωση άρχισε ήδη να κάνει εμφανή τα σημάδια της. Για κάποιον άγνωστο λόγο, οι σχεδιαστές του σαφάρι είχαν στο μυαλό τους ότι οι πελάτες τους θέλουν τις περισσότερες δυνατές ώρες σαφάρι με το ελάχιστο κόστος. Ετσι, για να μειωθεί το συνολικό κόστος περιορίστηκε ο αριθμός των διανυκτερεύσεων αφήνοντας ακέραιο τον αριθμό ωρών του σαφάρι. Την τρίτη ημέρα ξεκινήσαμε για ένα ακόμη νυχτερινό σαφάρι μέχρι την ανακουφιστική έξοδο του πάρκου. Επιτέλους, λίγος ύπνος...

Μοζαμβίκη στον ορίζοντα

Από την αρχή, υπήρχε η προκατάληψη για το Γιοχάνεσμπουργκ, μια και θεωρείται μία από τις πιο επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο, κάπου ανάμεσα στο Σάο Πάολο και στην Πόλη του Μεξικού. Το ίδιο βαν που μας πήγε στο Nelspruit μάς γύρισε πίσω στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, όπου υπήρχε το γνωστό πρόβλημα: 60 ευρώ για ταξί μέχρι το κέντρο της πόλης. Τελικά, αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα hostel δίπλα στο αεροδρόμιο και να φύγουμε έπειτα από δύο ημέρες για Μοζαμβίκη. Φτάνοντας στο hostel, ο ιδιοκτήτης, χαμογελαστός, μας ενημέρωσε ότι μόλις χτες το βράδυ είχαν μπει να κλέψουν το θησαυροφυλάκιο (!) του hostel, αλλά είναι πολύ περιορισμένη η πιθανότητα να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο μέσα στις επόμενες 5 - 6 ημέρες. Την επόμενη ημέρα, το μόνο που καταφέραμε να κάνουμε ήταν να επισκεφτούμε ένα κοντινό ασφαλές εμπορικό κέντρο, μια και η φιλοδοξία μας να επισκεφτούμε το Μουσείο του Απαρτχαϊντ (δωρεάν είσοδος) σκόνταψε πάλι στην τιμή του ταξί (50 ευρώ). Ετσι, με επιβεβαιωμένες αρκετές από τις προκαταλήψεις μας για το Γιοχάνεσμπουργκ, φύγαμε για τον επόμενο σταθμό, τη Μοζαμβίκη!

AEΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

• Kulula.com
• flymango.com
• flysaa.com
• time.aero

ΔΙΑΜΟΝΗ

Cape Town - Ashanti: ashanti.co.za
Nelspruit - Funky Monkeys: funkymonkeys.co.za
Γιοχάνεσμπουργκ - Airport Backpackers: travbuddy.com/Airport-Backpackers-v200437

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

• Kruger Park: krugerpark.co.za
• Robben Island: freedom.co.za
• Λεωφορεία/βαν: bazbus.com
• Table Mountain: tablemountain.net
• Cape Town: tourismcapetown.co.za ΠΗΓΗ ΤΑΞΙΔΙΑ -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ