Σάμος, ο καπεταν-Βαζέχα

Λιμάνι Πυθαγορείου, ώρα 8:30 το πρωί. Ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του και λούζει με τις φωτεινές ακτίνες του το γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι των νοτιοανατολικών ακτών της Σάμου.

Εκεί, μπροστά από τις καφετέριες, τα μπαράκια και τις ψαροταβέρνες, είναι δεμένο και το «Georgios», το επιβλητικό ξύλινο καΐκι του καπεταν-Ανδρέα Πασχάλη, του «πράσινου πειρατή», που εδώ και τριάντα τέσσερα χρόνια πραγματοποιεί ημερήσιες εκδρομές στην πανέμορφη Σαμιοπούλα, την καταπράσινη βραχονησίδα που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το νησί του Πυθαγόρα.

Οι πρώτοι ηλιοκαμένοι τουρίστες αρχίζουν να συγκεντρώνονται μπροστά από το «Georgios» περίπου τριάντα λεπτά πριν από την αναχώρηση. Καθώς το καΐκι λύνει και απομακρύνεται από το λιμάνι του Πυθαγορείου, η χαμογελαστή Μίρα, η σύζυγος του καπετάνιου, προσφέρει γλυκό σαμιώτικο κρασί και φρέσκα φρούτα. Σε περίπου σαράντα πέντε λεπτά πλήρωμα και επιβάτες θα λιάζονται σε μία από τις ομορφότερες και πιο παρθένες παραλίες του Αιγαίου, στην περίφημη Ψαλίδα της Σαμιοπούλας!


Ανέμελες βουτιές
Ο καπεταν-Ανδρέας και τα αδέλφια του Γιάννης και Γεράσιμος είναι οι πιο γνωστοί καπεταναίοι της Σάμου. «Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τα καΐκια τον Απρίλιο του 1976, όταν έπειτα από δικές μας ενέργειες φέραμε στη Σάμο το πρώτο τσάρτερ με τουρίστες από τη Δανία» δηλώνει στην «Espresso της Κυριακής» ο καπεταν-Ανδρέας και συμπληρώνει: «Εκείνη την εποχή, ήμασταν φίλοι με τον ιδιοκτήτη ενός μεγάλου ταξιδιωτικού γραφείου από τη Δανία, ενώ στη συνέχεια γνωριστήκαμε και κάναμε καλή παρέα με τις ξεναγούς που είχαν έρθει για να ελέγξουν το νησί. Ζήσαμε πραγματικά αξέχαστες στιγμές. Αρχικά, κάναμε εκδρομές με ένα μικρό καΐκι, τον “Αγιο Νεκτάριο”, που ήταν του πατέρα μας, του Γιώργου, ενώ παράλληλα φτιάχναμε την “Αγία Ειρήνη”, που την τελειώσαμε και τη ρίξαμε στη θάλασσα τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς. Στην πορεία, πήραμε ένα ακόμη που ήταν σχετικά μικρό και το είχαμε για τις κοντινές εξορμήσεις στην παραλία Κακό Ρέμα».

Καθιστός στο κατάστρωμα του «Georgios», ο 54χρονος καπεταν-Ανδρέας απολαμβάνει… τον sexy coffee (έτσι λέει τον irish coffee) και θυμάται με νοσταλγία τα πρώτα ανέμελα χρόνια στο Πυθαγόρειο. «Πιο παλιά, όταν γυρίζαμε από τις εκδρομές, δέναμε τα καΐκια δεξιά κι αριστερά μέσα στο λιμάνι και φτιάχναμε κάτι σαν… γήπεδο για να παίξουμε πόλο! Αλλες φορές, κλείναμε τον δρόμο και παίζαμε μπάλα Παναθηναϊκοί εναντίων Ολυμπιακών. Εριχνε ο ένας τον άλλον στη θάλασσα, οι τουρίστες έπιναν και χόρευαν και ο κόσμος έστηνε μεγάλα γλέντια από το πουθενά. Τότε έπεφτε πολύ γέλιο, τούτο το λιμάνι ήταν άλλο πράγμα! Και σήμερα όμως δεν πάμε πίσω. Σχεδόν κάθε απόγευμα που επιστρέφουμε από τη Σαμιοπούλα στο Πυθαγόρειο στο κατάστρωμα γίνεται χαμός με τραγούδια και χορούς».


Η αξέχαστη εκδρομή
Από το καλοκαίρι του 1976 και για περίπου δέκα χρόνια, οι τρεις καπεταναίοι δούλευαν μαζί πραγματοποιώντας εκδρομές με καΐκια μέχρι που το 1985 παράλληλα με τα «daily trips» αποφάσισαν να ανοίξουν «Τα τρία αδέρφια», ένα θρυλικό κέντρο διασκέδασης, που ακόμη και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για τη νυχτερινή ζωή στη Σάμο.

Ο καπεταν-Ανδρέας μας λέει πως « “Τα τρία αδέρφια” ήταν ένα μαγαζί που έγραψε ιστορία στη Σάμο. Σηκωνόμασταν για χασάπικο με τον Γιάννη και τον Γεράσιμο και γινόταν χαμός! Στα εγκαίνια είχαμε φέρει τον Πάνο Γαβαλά και δεν έπεφτε καρφίτσα. Από εκεί πέρασαν πολλές φίρμες της εποχής, όπως ο Γιώργος Μαργαρίτης, ο Αντύπας, η Χαρούλα Λαμπράκη και η Καίτη Γρέυ. Ομως, αυτός που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος που είχε ήρθε για δύο εμφανίσεις. Ηταν πολύ απλός, όπως ακριβώς τον βλέπαμε στις ταινίες. Αφού τελείωσε το πρόγραμμα, τον πήραμε με τα αδέλφια μου και πήγαμε με το καΐκι στην παραλία Τσόπελα. Μάλιστα, επειδή φορούσε καλά ρούχα, τα είχε αλλάξει και είχε βάλει κάτι δικά μου για να νιώθει άνετα. Φάγαμε, ήπιαμε και χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης! Φοβερός τύπος»!


Η φιλοξενία και το παράπονο για το λιμανάκι
«Οσοι έρχονται βόλτα μαζί μας μένουν πάντα ευχαριστημένοι με την εμπειρία και τη φιλοξενία. Αυτή είναι άλλωστε και η δική μου ικανοποίηση» μας λέει ο καπεταν-Ανδρέας, ο οποίος από το 1987 μέχρι σήμερα κάνει εκδρομές με τα δικά του καΐκια, όπως και τα δύο αδέλφια του, με τα οποία είναι «μια γροθιά», αφού διατηρούν άριστες σχέσεις.

«Νιώθω πολύ ωραία όταν βλέπω ζευγάρια που τα γνώρισα στις πρώτες εκδρομές μας, ακόμη και πριν από τριάντα χρόνια, να έρχονται ξανά στη Σάμο μαζί με τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Αυτή είναι η ικανοποίησή μου. Εχω πολλούς φίλους από τη Σκανδιναβία και τη Δανία. Από το 2001, συνοδοιπόρος στα ταξίδια της ζωής μου είναι και η γυναίκα μου Μίρα. Φέτος, μαζί μας είναι και ο ανιψιός μου, ο γιος του αδελφού μου, του Γεράσιμου. Παίρνουμε τον κόσμο, πηγαίνουμε στη Σαμιοπούλα, κάνουμε βουτιές από το καΐκι και χαλαρώνουμε στην παραλία. Μετά, ψήνουμε και τρώμε φρέσκα ψαράκια, αχινούς και χταποδάκια, πίνουμε ούζο και κρασάκι και αρχίζει το γλέντι. Είμαστε δυνατή ομάδα, το καλύτερο πλήρωμα».

Ο καπεταν-Ανδρέας δηλώνει ευτυχισμένος και απόλυτα ικανοποιημένος από όσα έχει ζήσει μέχρι σήμερα, αλλά εκφράζει το παράπονό του γιατί, όπως ο ίδιος μας λέει, «δυστυχώς, από την ημέρα που ξεκινήσαμε μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί να φτιάξει ένα μικρό λιμανάκι στις ακτές που δένουμε, με αποτέλεσμα πολλές φορές να κατεβάζουμε τον κόσμο μας ακόμη και στα βράχια. Ο,τι υπάρχει το έχουμε φτιάξει μόνοι μας χωρίς καμία βοήθεια, ενώ απέναντι, στην Τουρκία, έχουν κατασκευάσει εκατό λιμάνια και άλλες τόσες μαρίνες. Είναι κρίμα και καλό θα ήταν να το κοιτάξουν οι αρμόδιοι».


Γκολτζής, όπως ο Κριστόφ!

Αν υπάρχει ένα καΐκι που ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα στο Πυθαγόρειο αυτό είναι σίγουρα το καταπράσινο… «Κριστόφ Βαζέχα»! Στολισμένο με σκαλιστά τριφύλλια και με τη σημαία του Παναθηναϊκού να ανεμίζει υπερήφανα, το «Βαζέχα» είναι το καμάρι του καπεταν-Ανδρέα, που μας λέει πως «δεν το ονόμασα έτσι ούτε για να με μάθει ο κόσμος ούτε για να κερδίσω πελάτες. Αλλωστε, οι περισσότεροι Ελληνες επιβάτες του είναι… Ολυμπιακοί και φυσικά είναι καλοδεχούμενοι! Το έβγαλα έτσι επειδή αγαπώ πάρα πολύ τον Παναθηναϊκό και επειδή ο Βαζέχα είναι ένας αξεπέραστος σκόρερ που τίμησε και μάτωσε τη φανέλα με το τριφύλλι, ενώ δεν άλλαξε ποτέ ομάδα, όπως έχουν κάνει άλλοι ποδοσφαιριστές. Το έφτιαξα με πολύ μεράκι και όταν το τελείωσα του έστειλα ένα γράμμα και του είπα για το καΐκι, αλλά και πως θέλουμε να τον βλέπουμε πιο συχνά στα νησιά του Αιγαίου. Ετσι, όταν ήρθε στη Σάμο, με πήρε τηλέφωνο και συναντηθήκαμε. Φυσικά, όταν το είδε, του άρεσε πάρα πολύ! Φέτος το καλοκαίρι, τον περιμένω πώς και πώς για να τον πηγαίνω βόλτα με το καΐκι κάθε μέρα! Από τη μέρα που το έριξα στη θάλασσα όπου πάω με φωνάζουν… Βαζέχα! Οχι μόνο στη Σάμο αλλά και στο Αγαθονήσι, στην Πάτμο και στους Φούρνους! Επίσης, αγαπάω πάρα πολύ τον Νίκο Καρούλια, γιατί είναι Σαμιώτης και είμαστε παλιοί καλοί φίλοι».

Λίγο πριν σαλπάρει για μία ακόμη εκδρομή στη Σαμιοπούλα, ο καπεταν-Ανδρέας μας αποχαιρετά και λέει αστειευόμενος: «Ξέχασα να σας πως το πιο σημαντικό. Εχω ένα κοινό με τον Βαζέχα! Κάποτε, έπαιζα κι εγώ μπάλα στον Πολυκράτη και ήμουν μεγάλος γκολτζής! Ομως, παρά τις δελεαστικές προτάσεις που είχα από τους αντιπάλους, δεν άλλαξα ποτέ ομάδα! Εμεινα πιστός, όπως και ο Κριστόφ».