Οι σπαστές διακοπές είναι πιο απολαυστικές

«Στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου πήγα διακοπές για μία εβδομάδα μαζί με την παρέα μου στο Μπαλί της Ινδονησίας. Ηταν μια πρωτόγνωρη, εξωτική εμπειρία. Στις αρχές Ιουνίου επισκέφθηκα έναν φίλο μου για πέντε ημέρες στην Κεφαλλονιά και τώρα σχεδιάζω τον Οκτώβριο να επισκεφθώ για μία εβδομάδα την Κωνσταντινούπολη. Πέντε επί τρία ίσον δεκαπέντε ημέρες· πήγα σε τόσα μέρη και έχω άλλες τόσες διακοπές για να συμπληρώσω την άδειά μου φέτος» λέει ο 35χρονος ιδιωτικός υπάλληλος κ. Γιώργος Μιχαλάς, πιστός οπαδός των διακοπών σε δόσεις.

Σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι διαδοχικές μίνι διακοπές, από λίγες ημέρες κάθε φορά, ώσπου να συμπληρωθεί σταδιακά μέσα στη χρονιά ο μήνας της άδειας, είναι τελικά προτιμότερες από το «μια και έξω». Και αυτό γιατί «η μεγαλύτερη ευχαρίστηση που παίρνει κανείς έχει να κάνει με την εστίαση της προσοχής, δηλαδή κατά πόσον ο άνθρωπος μπορεί και επικεντρώνεται κάπου,να χαίρεται αυτό που ζει εκείνη την ώρα, χωρίς σχέδια και προγράμματα για την επόμενη ημέρα, την επόμενη εβδομάδα των διακοπών» σημειώνει ο κ. Ευστράτιος Παπάνης , επίκουρος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Ο Γιώργος επιβεβαιώνει τη θεωρία των επιστημόνων. Πολλοί τόποι, πολλές εμπειρίες, περισσότερη ελευθερία και κάθε φορά απόλαυση της στιγμής και μόνο. «Μέσα σε ένα καλοκαίρι επισκέπτομαι διάφορα μέρη για λίγες ημέρες κάθε φορά, όποτε μπορώ. Το να φύγω κάπου για έναν ολόκληρο μήνα δεν μου αρέσει. Είναι βαρετό και αγχωτικό.Αντίθετα,αυτές οι μικρές αποδράσεις είναι ανανεωτικές.Πραγματική ξεκούραση». Οι λόγοι, σύμφωνα με τον Γιώργο, είναι απλοί:

* Δεν σκέφτεσαι τη δουλειά που αφήνεις πίσω, δεν έχεις τον χρόνο. * Δεν προγραμματίζεις να τα δεις όλα, δεν βάζεις καθήκοντα.

* Δεν σκέφτεσαι «πού να πάω αύριο;».

* Δεν αγχώνεσαι με το τι θα βρεις όταν γυρίσεις. Τι να αλλάξει σε ένα τριήμερο;

Και όπως λέει ο Γιώργος, υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας: Δεν κοστίζει πολύ. «Σερί δεν μπορώ να το αντέξω και οικονομικά. Θα περνούσα τις μισές ημέρες στο σπίτι. Σπαστά έχεις περισσότερες πιθανότητες να φέρεις βόλτα και τα οικονομικά. Σε δυο-τρεις μήνες θα βρεις τα χρήματα για την επόμενη απόδραση».
«Αυτό που παθαίνουμε στις διακοπές είναι ότι δεν μπορούμε να απολαύσουμε το εδώ και το τώρα, δηλαδή τη στιγμή» παρατηρεί ο κ. Παπάνης. «Πάμε σε ένα μέρος και αντί να το ζήσουμε με όλες μας τις αισθήσεις μπορεί να μπαίνουν εμβόλιμα σκέψεις για το τι θα κάνουμε αύριο, τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Αθήνα ή στο γραφείο μας·και χάνουμε την ευχαρίστηση από τις διακοπές.Ετσι όσο πιο μικρής διάρκειας είναι οι διακοπές μας τόσο περισσότερο εκτιμάμε την αξία του χρόνου και τόσο περισσότερο χρησιμοποιούμε όλες μας τις αισθήσεις για να απολαύσουμε τις λίγες ημέρες που διαθέτουμε.Αρα οι διακοπές μικρής διάρκειας μας κάνουν να νιώθουμε όπως τα παιδιά,για τα οποία το κάθε λεπτό έχει τη σημασία του».

Υπάρχει ένας ακόμη λόγος ικανοποίησης. Η προσμονή της επόμενης απόδρασης, η οποία θα είναι σύντομα και όχι «του χρόνου πάλι». «Κάθε φορά που γυρίζω με ακολουθεί η αίσθηση ότι μου μένουν ακόμη μερικές ημέρες για διακοπές· ότι μπορώ να ξαναφύγω» λέει ο κ. Μιχαλάς.

Δεν συμφωνούν όμως όλοι μαζί του. «Εφέτος θα λείψω έναν ολόκληρο μήνα και το περιμένω πώς και πώς» λέει ο κ. Γιώργος Βόγκλης , παραδέχεται όμως ότι κάνει υπομονή ως τότε. Είναι ήδη μέσα Αυγούστου και ονειρεύεται τις διακοπές από το γραφείο. Παρ΄ όλα αυτά επιμένει παραδοσιακά: «Οταν μου επιτρέπεται,προτιμώ να παίρνω τις διακοπές μου ολόκληρες.Μόνο μετά τη δεύτερη εβδομάδα αισθάνομαι ότι αρχίζω να ξεκουράζομαι πραγματικά. Πέρυσι που αναγκάστηκα να σπάσω τις διακοπές μου ένιωσα ότι δεν ξεκουράστηκα καθόλου, ότι δεν είχα σταματήσει, ότι δεν έφυγα ποτέ από τη δουλειά».
Οπως εξηγεί η κυρία Δήμητρα Βαΐτση, σύμβουλος ψυχικής υγείας, όλα είναι ζήτημα ιδιοσυγκρασίας. Επιχειρήματα μπορεί να βρει κανείς υπέρ και των δύο επιλογών. «Αν κάποιοι άνθρωποι περνούν καλύτερα παίρνοντας σπαστά τις διακοπές τους,ας τις παίρνουν σπαστά.Από την άλλη, αν μερικοί αισθάνονται ότι με τις μικρής διάρκειας διακοπές δεν ξεκουράζονται πραγματικά, είναι καλύτερα,εφόσον τους επιτρέπεται από το εργασιακό τους περιβάλλον, να παίρνουν την άδειά τους ολόκληρη» λέει, αν και τελικά «κλίνει» και η ίδια προς την επιλογή των σύντομων και ανανεωτικών αποδράσεων για λόγους... εργασιακού στρες. «Αν λάβουμε υπόψη το άγχος που επικρατεί στους περισσότερους εργασιακούς χώρους, είναι καλύτερο να έχει τη δυνατότητα κανείς να κάνει μια έστω και μικρής διάρκειας απόδραση από την εργασία τους χειμερινούς μήνες» υπογραμμίζει.  

Το άγχος «να περάσουμε καλά»
Μερικές δεκαετίες πριν η Ελλάδα δεν ήταν μια χώρα που είχε κουλτούρα διακοπών. Είχαμε μεν πολλούς τουρίστες, αλλά οι Ελληνες δεν είχαν την αντίστοιχη κουλτούρα. Τα πράγματα άλλαξαν από τη δεκαετία του ΄90, παράλληλα με την ανάπτυξη του καταναλωτισμού. Οπως παρατηρούν οι ψυχολόγοι, επειδή στην εποχή μας «πρέπει» να πάμε διακοπές και θέλουμε να περάσουμε καλά, και όλο αυτό γίνεται πολύ επιτακτικό,ανεβαίνουν και τα επίπεδα άγχους στις διακοπές. Επιπλέον στις μεγάλης διάρκειας διακοπές συνήθως υπάρχουν πάρα πολλές προσδοκίες, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε πιο εύκολα, είτε γιατί δεν αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο είτε γιατί προσπαθούμε να σχεδιάσουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Τελικά, όπως λένε οι ειδικοί, οι διακοπές μεγάλης διάρκειας λειτουργούν αθροιστικά αρνητικά· δηλαδή, στο τέλος, όταν επιστρέφουμε στη βάση μας και στην καθημερινή μας πραγματικότητα, τείνουμε να θυμόμαστε τις αρνητικές εμπειρίες παρά τις θετικές. 
ΤΟ ΒΗΜΑ