Κέα όχι μόνο για weekend

Κεφάτη και κοσμική τις αργίες, τις καθημερινές η Τζια διψάει για λίγη παρέα, δέχεται παζάρια στις τιμές της, δροσίζει με τις παραλίες της και εκπλήσσει με τις φυσικές εναλλαγές του τοπίου και τους ανθρώπους της. Ενα διήμερο δεν αρκεί για να τη γνωρίσεις  Κείμενο: Βασιλική Κεράστα , Φωτογραφίες : Δέσποινα Σκλάβου

Στην όμορφη Κέα είχα για πρώτη φορά φιλοξενηθεί στο σπίτι Τζιώτισσας στην καταγωγή ζωγράφου, ένα σπίτι γεμάτο κουκουβάγιες - όχι αληθινές, φυσικά. Μεσολάβησαν αρκετές επισκέψεις σε σπίτια φίλων ή δικών τους φίλων, στην Ιουλίδα, σε ανώνυμες πλαγιές, στον Οτζιά. Τόσες επισκέψεις, ώστε να νιώθω την Τζια εξαιρετικά φιλόξενη, όσο απρόσιτη και αν μοιάζει συχνά. Αυτήν τη φορά απολαμβάνω τη φιλοξενία των Κατοικιών Κέως, του μυθικού ήρωα από τη Ναύπακτο που χάρισε το όνομά του στο νησί. Γράφω στο όμορφο μπαλκόνι με θέα στο λιμάνι και κάνω διαλείμματα για βουτιά στη δροσερή κυκλαδίτικη θάλασσα ή για βόλτες σε δάση με αιωνόβιες βελανιδιές.
Μόλις μία ώρα από το λιμάνι του Λαυρίου, το ταξίδι για Κέα έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Δεν προλαβαίνεις ποτέ να ολοκληρώσεις αυτό που διαβάζεις. Σηκώνεις για λίγο το κεφάλι και αντικρίζεις ψηλά τη Χώρα της, την Ιουλίδα, να σε περιμένει. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες σε αυτό το καράβι δεν διαβάζουν, αλλά συναντούν φίλους και γνωστούς, σχηματίζουν παρέες και πηγαδάκια. Η Κέα έχει τον κόσμο της και πολλές -μα πάρα πολλές- εξοχικές κατοικίες. Οι ίδιοι άνθρωποι παίρνουν κάθε εβδομάδα το πλοίο για να «περάσουν απέναντι» στο σπίτι τους, να πάρουν μια τζούρα καθαρού αέρα, να δραπετεύσουν από τη βοή της πόλης. Οχι πως το πλοίο της γραμμής είναι ο μόνος τρόπος για να επισκεφτείς το νησί. Ιστιοπλοϊκά, ταχύπλοα, υπερσύγχρονα κότερα και θαλαμηγοί διασχίζουν τακτικότατα το λιμάνι της για να δέσουν στο Βουρκάρι, ενώ όλο και κάποιο ιδιωτικό ελικοπτεράκι θα προσγειωθεί στο πλάτωμα της στροφής στο Γιαλισκάρι.
ΜΕ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ
Kεφάτο και κοσμικό το Βουρκάρι, κάθε Σαββατοκύριακο σφύζει από σκάφη και κόσμο, δέχεται τους ρυθμούς της Αθήνας, για να τους κατευνάσει με το νησιώτικο αεράκι του, με τσίπουρα, μεγάλα ψάρια, αμέτρητα μπουκάλια κρασί, με περαντζάδα, πάρτι, ξενύχτι, φλερτ και χορό. Την επομένη, ξύπνημα αργά το μεσημέρι και βουτιά σε κάποια από τις πολλές και ωραίες παραλίες. Η αθηναϊκή προφορά επικρατεί της τζιώτικης, η κεφάτη ατμόσφαιρα και συγκεκριμένες παρέες θυμίζουν χειμωνιάτικα διήμερα στην Αράχοβα. «Η Τζια είναι το νησί του Σαββατοκύριακου», επιβεβαιώνει ο Κώστας από το μικρό μπακαλικάκι του. Πράγματι, ένα διήμερο εδώ μπορεί να περάσει εκπληκτικά γρήγορα· να ξεκινήσεις από την Κορησσία, να κεντράρεις στο Βουρκάρι, να ξεδώσεις από την πίεση της καθημερινότητας ή ακόμη και να ξεσαλώσεις, να ανέβεις ίσως μια βόλτα στην Ιουλίδα, να γεμίσεις αλμύρα με δυο βουτιές στη θάλασσα. Μόνο που δεν αρκεί για να γνωρίσεις την Κέα.
ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ
Χρειάζεται να μείνεις και τη Δευτέρα, να βρεθείς σε ταβερνάκι του λιμανιού παρέα με ξανθούς, ηλιοκαμένους τουρίστες. Οι περισσότεροι έχουν έρθει με ιστιοπλοϊκά, κάποιοι άλλοι για ήσυχες διακοπές και πεζοπορία στα δώδεκα καλοδιατηρημένα μονοπάτια, όπως οι Γάλλοι πιτσιρικάδες με τα μπατόν που θα συναντήσεις αργότερα. Επιβάλλεται να συνεχίσεις στην ενδοχώρα, για να γνωρίσεις τις εναλλαγές της, τον ήπιο και ταυτόχρονα πληθωρικό χαρακτήρα της, να χαθείς σε δάση με βελανιδιές και να θυμηθείς το μύθο που ήθελε το νησί με τις πολλές πηγές να κατοικείται από νύμφες, μέχρι που ένα τρομερό λιοντάρι ήρθε και τις κυνήγησε μακριά. Εκτοτε η Υδρούσσα (ένα από τα ονόματά της στην αρχαιότητα) κατοικήθηκε από Κάρες, Λέλεγες, Φοίνικες, Πελασγούς και, τελικά, από Ιωνες.
Αυτά παθαίνεις όταν δεν ξενυχτάς! Σε βρίσκει το επόμενο πρωί με το βιβλίο αγκαλιά να αναζητείς τον οικισμό της Αγίας Ειρήνης και της νεολιθικής εποχής, ενώ όλο το Βουρκάρι απέναντι κοιμάται. Ανεβαίνεις στη Χώρα (Ιουλίδα) για να συναντήσεις τις εξαιρετικές πήλινες κόρες στο μουσείο, διασχίζεις τα στεγάδια και την ησυχία της, φτάνεις στο πέτρινο άγαλμα του τρομερού λέοντα, για να φωτογραφίσεις μαζί του την τρελή φίλη που έχεις παρέα. Την πείθεις να περπατήσετε μαζί όλο το μονοπάτι και έπειτα από μιάμιση ώρα φυσιολατρίας έρχεται η λύτρωση με μια βουτιά στον Οτζιά. Ο βορειότερος κόλπος του νησιού κάποτε πρέπει να ήταν μία από τις ομορφότερες παραλίες του. Φλύαρη πλέον η αμμουδιά του, με ομπρελοξαπλώστρες, αλλά και οι πλαγιές του με αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ακόμη πιο πολλά εξοχικά σπίτια και τον παλιό οικισμό του Αγίου Σώστη να παρατηρεί σιωπηρά την ανάπτυξη.
ΠΡΟΣ ΔΥΣΜΑΣ
Ολη σχεδόν η δυτική Τζια είναι σπαρμένη με εξοχικά, στα οποία πρωταγωνιστεί η πέτρα. Το νησί σήμερα παράγει πρώτα οικοδομή και έπειτα κτηνοτροφία, ενώ ελάχιστοι κάτοικοί της ασχολούνται με την αλιεία. Η εγγύτητα με την Αθήνα την κάνει αγαπητή σε επωνύμους και μη, σε πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες. Η νοτιοανατολική πλευρά του νησιού πρωτοστατεί, έχοντας συγκεντρώσει τα περισσότερα συγκροτήματα αλλά και μεμονωμένες εξοχικές κατοικίες σε πλαγιές και χαμηλές κορυφές. Λίγες είναι οι παραλίες που κρατούν αλώβητες τις μικρές πλαγιές τους και συνήθως προσβάσιμες μόνο από τη θάλασσα. Με κατεύθυνση τις Πήσσες, και ιδιαίτερα φτάνοντας στον Κούνδουρο, το φαινόμενο της εξοχικής κατοικίας πραγματικά οργιάζει, μόνο που δεν είναι Σάββατο και λείπει ο κόσμος.
Απίστευτη ησυχία. Σε μία από τις μικρές δαντελωτές ακτές του Κούνδουρου μόλις ένα ιστιοπλοϊκό και λίγες πάπιες. Εδώ χτίστηκε το πρώτο ξενοδοχείο και διαμορφώθηκαν σε εξοχικά οι πρώτοι ανεμόμυλοι το 1970-1980, όπως θα μάθω αργότερα. Ενα καραβάκι ερχόταν απευθείας εδώ από το Λαύριο, μεταφέροντας Ιταλούς την εποχή που για την υπόλοιπη Κέα η λέξη «τουρισμός» ήταν άγνωστη. Διαλέγω για μπάνιο την επόμενη παραλία, το Καμπί, σε αυτή την εξαιρετικά ήπια ημέρα του θέρους που η Κέα σε γλυκαίνει με την αυθεντική κυκλαδίτικη νηνεμία της.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ
Βρίσκομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα κυκλαδονήσια και παίρνω το δρόμο της επιστροφής που πάντα περνάει από την Ιουλίδα. Μία από τις πιο όμορφες Χώρες στις Κυκλάδες, με τα στεγάδια της, τις εκκλησίες και τα αρχοντικά της, προστατευμένη από τα αυτοκίνητα που δεν έχουν καμία πρόσβαση στα στενά της. Μόνο που εμφανίζει έντονα σημάδια εγκατάλειψης και έχω την εντύπωση πως πρέπει να της επιτεθούμε ομαδικά, να την ξυπνήσουμε λιγάκι. Συναντάω την Ελευθερία και την τζιώτικη ευγένειά της. Σχεδόν ζηλεύω ακούγοντας ιστορίες για τα τέσσερα μπαράκια της Ιουλίδας, που της έδιναν ζωή και κέφι πριν από δεκαπέντε χρόνια (πρόσφατα έκλεισε και το μπαράκι στο Γιαλισκάρι) και συμμερίζομαι το παράπονο των ντόπιων που θέλουν τη Χώρα πιο ζωντανή. Σήμερα οι επιλογές της Ιουλίδας περιορίζονται σε τέσσερα μόλις ταβερνάκια. Η... αποκέντρωση και η στροφή προς τα παράλια είναι πια γεγονός.
ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ
Εχω ήδη αγναντέψει το Αιγαίο από το μοναστήρι της Παναγιάς της Καστρινής, που πλέον συστήνεται ως προσκύνημα και νοικιάζει φθηνά δωμάτια. Εχω αναζητήσει τον Μυλοπόταμο και την πηγή της Φλέας, όπου δεν τόλμησα, λόγω των πολλών μελισσών, να πλησιάσω για νερό. Εχω δει τον Πύργο της Αγίας Μαρίνας, για τη διάσωση και συντήρηση του οποίου καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια. Στο δρόμο συνάντησα σαύρες, αγρούς με αγελάδες, το βράδυ κουναβάκια με μάτια φωσφορίζοντα στο φως του αυτοκινήτου. Και συνεχίζω για την ανατολική πλευρά, την αγαπημένη μου. Κυκλαδίτικο ξερό τοπίο, φαγωμένο από τους ανέμους, παραλίες αμμουδερές χωρίς συνωστισμό, πιο ήπια δόμηση, με κάποιες εξαιρετικές σύγχρονες εκδοχές της παραδοσιακής καθοικιάς. Το Σπαθί, η Συκαμιά, το Καλυδονύχι γερά κρατούν. Την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην Κέα είμαι αποφασισμένη να περπατήσω την «οδό Καρθαίας», να κατέβω το αρχαίο μονοπάτι. Ακούω ότι χρειάζονται τρεις με τέσσερις ώρες πεζοπορίας για να φτάσεις στους ναούς της Αθηνάς και του Απόλλωνα. Σωστό προσκύνημα δηλαδή! Οσο για την επιστροφή, το ανέβασμα των τεσσάρων με πέντε ωρών… εύχομαι όλο και κάποιο καϊκάκι να περάσει να με πάρει.
Το ταξιδάκι ετούτο τελειώνει και αυτό που σκέφτομαι για την Κέα είναι ότι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και οι δύο πλευρές της. Και αυτή που τη θέλει καλοκαιρινό θέρετρο, κυρίως των Αθηνών, με πολλά και άνετα εξοχικά σπίτια με πισίνες και ψηλούς φράχτες. Αλλά και αυτή που κρύβει ένα άλλο πρόσωπο, γοητευτικό και μοναχικό, γεμάτο μονοπάτια, ποτισμένο από μύθους και ιστορία, γραμμένο στο ήρεμο βλέμμα της Ανδριάνας από το Καστρί και στη βροντερή φωνή του κτηνοτρόφου Βρανά. Η Κέα εκτός Σαββατοκύριακου, που διψάει για παρέα, δέχεται παζάρια στις τιμές της, δροσίζει με τις παραλίες της και εκπλήσσει με τις φυσικές εναλλαγές του τοπίου και τους ανθρώπους της.

ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Η Κέα συνδέεται καθημερινά ακτοπλοϊκά μόνο με το λιμάνι του Λαυρίου. Από την Αθήνα θα χρειαστείτε περίπου μία ώρα για Λαύριο και άλλη μία ώρα με το πλοίο για Κέα. Για τα δρομολόγια μπείτε στο www.kea-tzia.gr. Στις περιόδους αιχμής συχνά δρομολογούνται και έκτακτα καράβια. Πρακτορεία στα οποία μπορείτε να απευθυνθείτε στο Λαύριο: Αίολος Κεντέρης Ι, ΙΙ/Aqua Jewel (Τ/22920-69.380), Αρτεμις/High Speed I (Τ/22920-69.380), Μακεδών (Τ/22920-26.777), Μαρμάρι Εξπρές (Τ/22920-26.200).
ΔΙΑΜΟΝΗ
Κέως Κατοικίες (Τ/22880-21.661-663, www.keos.gr). Λιτά και άνετα δωμάτια, τα περισσότερα με πρόσβαση στο πιο όμορφο πολυεπίπεδο μπαλκόνι του λιμανιού, με πρωινό, δωρεάν Internet και άλλες παροχές. Το café του λειτουργεί και ανεξάρτητα, ιδανικό για απογευματινό ποτό με το ηλιοβασίλεμα.100 - 140 ευρώ.
Porto Kea Suites (T/22880-22.870, www.portokea-suites.com). Ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων κοντά στην Κορησσία, με ωραία θέα και πρόσβαση στη θάλασσα. Από 105 το απλό δίκλινο δωμάτιο.
Red Tractor Farm (T/22880-21.346, www.redtractorfarm.com). Μικρή αγροτοτουριστική μονάδα σε ήσυχο σημείο του λιμανιού με προσεγμένα δωμάτια. Κατά καιρούς διοργανώνονται πεζοπορίες, σεμινάρια μαγειρικής και άλλες δραστηριότητες. 80 - 150 ευρώ.
Αιγίς (Τ/22880-21.825, www.aigisuites.com). Επτά καλαίσθητες σουίτες με πισίνα και υπέροχη θέα στο Βουρκάρι. Πολύ καλή επιλογή, ακόμη και αν δεν μείνετε, για ένα απογευματινό κοκτέιλ με τη δύση του ήλιου. 180 - 350 ευρώ.
Ανεμούσα (Τ/22880-21.335, 21.441, www.anemousa.gr). Πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια και διαμερίσματα στον Οτζιά. Καλή επιλογή για οικογένειες, με μικρή πισίνα και παιδική χαρά στην αυλή. 85 - 160 ευρώ.
Κορησσία (22880-21.484). Φιλόξενο ξενοδοχείο στην Κορησσία, με βασικό πλεονέκτημα τις τιμές του. Στα 65 ευρώ το δίκλινο.
Σειρίη (Τ/22880-22.355, www.serie.gr). Προσεγμένος ξενώνας με 7 δωμάτια, 300 μέτρα από την Ιουλίδα. Φιλική ατμόσφαιρα και θέα στη θάλασσα και τη Χώρα. 100 - 130 ευρώ.
Και εναλλακτικά:
Κάμπινγκ Kέα (Τ/22880-31.302). Μικρό κάμπινγκ στις Πήσσες με σκιά ευκαλύπτων και περιποιημένες εγκαταστάσεις. 6 ευρώ το άτομο, 6 ευρώ η σκηνή και 8 ευρώ το τροχόσπιτο.
ΦΑΓΗΤΟ
• Η Στροφή του Μίμη (Τ/22880-21.480). Ταβέρνα με φρέσκα θαλασσινά αλλά και κρεατικά (με εξαιρετική ντόπια χοιρινή μπριζόλα) στο Βουρκάρι. Γνωστή και ως ταβέρνα της Καλομοίρας, με τραπέζια δίπλα στη θάλασσα και θέα στο λιμάνι και την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
• Αρίστος (Τ/22880-21.475, 21.171). Ψαροταβέρνα «δεμένη» μόνιμα απέναντι από τα σκάφη στο Βουρκάρι. Γνωστή ως το κοσμικό στέκι της περιοχής, σερβίρει θαλασσινά αλλά και μαγειρευτά.
• Η ταβέρνα της Αννας (Τ/22880-21.137). Βρίσκεται στον Οτζιά, αλλά όχι δίπλα στη θάλασσα. Θα έρθετε όμως για να φάτε εξαιρετικά και να σας περιποιηθούν όπως πρέπει!
• Βινύλιο - Wine Bar (T/22880-21.080). Ταρατσάκι με λίγα τραπέζια πάνω από το ομώνυμο μπαρ. Πειραματισμοί σε ελαφριά, μοντέρνα κουζίνα από τον Νικόλα.
• Φίλιππας (Τ/22880-21.690). Ψησταριά με κρέατα αποκλειστικά ντόπιων παραγωγών, στο λόφο του Αγίου Γεωργίου, πίσω από το Γιαλισκάρι, με ωραία θέα στο λιμάνι.
• Λαγουδέρα (Τ/22880-21.977). Το προσιτό φαγητοπωλείο του Βασίλη στο λιμάνι, με μαγείρισσα την ξαδέλφη του Αγλαΐα και παστίτσιο γύρω στους 8 με 10 πόντους ύψος.
• Στέκι (Τ/22880-22.088). Ταβέρνα στην Ιουλίδα με παραδοσιακά τζιώτικα -και όχι μόνο- πιάτα.
• Σίμος (Τ/22880-24.280). Ταβέρνα-ψησταριά με ντόπια κρέατα και παραδοσιακούς μεζέδες στην Κάτω Μεριά. Φημίζεται για τον κόκορα και το κατσίκι στη λαδόκολλα.
KΑΦΕΣ, ΠΟΤΟ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Για βιολογικό πράσινο τσάι στο Botzi, για καφέ όπου θέλετε, για κοκτέιλ στο Afro, για ποτό και χορό στο Vinilio (πλην Σαββάτου για όσους δεν αντέχουν το συνωστισμό). Ολα βρίσκονται στο Βουρκάρι.
ΤΙΡ
Η Κέα έχει πολλές πηγές με καθαρό τρεχούμενο νερό, αλλά το δίκτυο ύδρευσης είναι απαράδεκτο. Προτιμήστε το εμφιαλωμένο νερό και αποφύγετε τα πολλά παγάκια.
ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
ΛΕΩΝ στην Κορησσία, Τ/ 22880-21.898, 6936-157.923, 40 - 95 ευρώ.
ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Για όγδοη χρονιά η γιορτή του παραμυθιού θα πραγματοποιηθεί φέτος από 17 έως 25 Ιουλίου. Eλληνες και αναγνωρισμένοι ξένοι αφηγητές θα διηγηθούν τα παραμύθια τους κάτω από πλατάνια, σε πλατείες και αρχαία μονοπάτια της Κέας. Για το πρόγραμμα και περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το www.e-mythos.eu.

kathimerini.gr